ΠΟΙΗΣΗ

Μία σελίδα άγραφη.
Ο ηθμός του νου επάνωθέ της,
διάτρητος φύλακας της παρθενίας της.

Από την προϊστορία του αίματος  
ως τρομαγμένα φαντάσματα της νύχτας
ή ως εφήμερα έντομα του χρόνου
ιδέες ξεπηδούν και ίπτανται στου δωματίου τον χώρο
σε πράγματα πάνω σκουντουφλώντας-παλαιά πορτραίτα,
σκελετούς λυρικών γερακιών, χάρτινα τριαντάφυλλα.

Απ’ όλες κάποια
τυχαίνει να περάσει τον ηθμό
κι αφήνει το ίχνος της στο άσπιλο λευκό.