Ο ΧΑΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Είδα πολλούς ανθρώπους στη ζωή μου
προς το χαμό τους να τραβούν.
Αδύναμους κι αβόηθητους καθέναν
στην άβυσσό τους να ορμούν.

Κιόλας τριγύρω ακουγόνταν
Τα βογγητά τους κι οι οιμωγές-
πρόλογος του άκρου αφανισμού τους
μες στου Απείρου τις σκιές.

Μα πρώτη μου φορά βλέπω πατρίδα
να τρέχει προς το Χαλασμό.
Άψυχη κι άζωη και σπαρταρώντας
σαν αχνιστοαίματο σφαχτό.

Σταυρό γι αυτήν να κάνω δε φελάει
και ούτε ευχή καμιά να πω
μόνο την πείρα μου πλουταίνω
που έτυχε κι αυτό να δω.
                                 -----