ΤΑ ΡΟΔΑ ΚΑΙ

Τα ρόδα και τα κρίνα φάνηκαν. Σε λίγο
το μάτι από λουλούδια τίποτ' άλλο  δεν θα βλέπει.

Κακόμοιροι αυτοί! Για του ήλιου τα καπρίτσια
υποχρεωμένοι να είναι να χαίρονται-
για  να ’χουν ε να κάνουνε κάτι εδώ πάνω
που η γη
υγρασία γεμάτη τους εκκόλαψε
καθώς βρύα τα κεραμίδια.

Ω! Άνοιξη, λοιπόν ολανθισμένη!

Μα αρκετά! Ω! σιχαμένη Άνοιξη.
και συ κι οι εποχές όλες μαζί σου!

Του μυαλού του αν μιαν άκρούλα πιάνετε
και πηγαίνετε κι  ερχόσαστε,
μην καμαρώνετε-είναι γιατί εαυτός το θέλει.