Ο ΧΑΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Είδε πολλούς ανθρώπους στη ζωή του
προς το χαμό τους να τραβούν.
Αδύναμους κι αβόηθητους καθέναν
στην άβυσσό τους να ορμούν.

Κιόλας τριγύρω ακουγόνταν
Τα βογγητά τους κι οι οιμωγές-
πρόλογος του άκρου αφανισμού τους
μες στου Απείρου τις σκιές.

Μα πρώτη του φορά βλέπει πατρίδα
να τρέχει προς το Χαλασμό.
Άψυχη κι άζωη και σπαρταρώντας
σαν αχνιστοαίματο σφαχτό.

Σταυρό γι αυτήν να κάνει δε φελάει
και ούτε ευχή καμιά να πει΄
μόνο την πείρα του πλουταίνει
που έτυχε κι αυτό να δει.
                ----