(ΣΤΙΧΟΙ ΤΗΣ ΕΝ ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ ΠΑΡΕΑΣ)
Η ΤΙΝΑ ΟΤΑΝ ΑΓΝΟΗΣΕ ΤΟΝ ΜΠΟΥΛΗ

Στον τόπο που καθημερνά οι άνθρωποι κάνουν μπάνιο
Και πεντακάθαρο κρατούν κι αστραφτερό το σώμα
Εμένα-πράγμα απίστευτο, ανώμαλο και σπάνιο
Μ' αρέσει μία βρώμα.

Στα όνειρά μου έρχεται κοντά μου και ξαπλώνει
Και μέλι είναι τα χείλη της,και ζάχαρη το στόμα
Και σαν πηχτό  όλη νάτανε σιρόπι, με λιγώνει-
Είναι γλυκεία η βρώμα!

Αχ βρε Τίνα πάληοβρώμα 1
Από το πρωί ως το γιόμα
Σ έχω μέσα στο μυαλό μου 
Και το βράδυ στόνειρό μου.

Αχ βρε Τίνα παληοβρώμα!
Με κοιτάς, γίνομαι λυώμα.
Κι όταν μοναχά μαγγίζεις
Το κορμί μου ηλεκτρίζεις.

(Αχ και όλες οι γυναίκες
Είτε κούκλες είτε στέκες
Στην ψυχή τους καθεμιά
Εχουν μέσα τη βρωμιά.

Κι άλλες κάνουν τις σεμνές
Και θυμώνουν αν το λες
Κι άλλες να τ’ ακούνε θενε-
Λαχταρούν να τους το λένε)

Μια γυναίκα όλο χάρη
Με βροντοχτυπάει σα ζάρι
Με πατάει σα νάμουν χώμα:
Ποια; Η Τίνα η πάληοβρωμα!

Μια γυναίκα με φινέτσα
Μ' έχει κόκκαλο και πέτσα
Ποια; Δε μάθατε ακόμα;
Μα, η Τίνα, η παληοβρώμα!

Διαβόλους και θεούς ρωτώ: τι γίνεται με μένα;-
Ποιος φταίει που μονάχος μου ξαπλώνομαι στο στρώμα; 
Και μαπαντάει μια φωνή σαν κότα βραχνιασμένα:
Η Τίνα η παληοβρώμα!

Και τότε λέω:τη βρώμα αυτή θα τηνε καθαρίσω,
Να πάρει παλι η ζήση μου το λαμπερό της χρώμα.
Ορμάω… μα ο Ερωτας με ξαναστέλνει πίσω-
Αχ!Τίνα παληοβρρρωμα…