ΣΟΛΙΩΤΗΣ
(Ο Νικόλαος Σολιώτης είναι εκείνος που έριξε το πρώτο ντουφέκι του 1821 ενάντια στους τούρκους)

Πού' σαι μορφή θεόγνωμη κι ανθρωπινολαλούσα-
Πού είσαι ωρέ Όμηρε, ψυχή της Ρωμιοσύνης
Που η φτερωτή σου ακούραστα τραγούδησε η Μούσα
Τις Αχαιογέννητες πρωτιές της Παληκαρωσύνης..

Πούσαι να ψάλλεις τον αγνό και φλογερό μεσίτη
Που την Ελλάδα επάντρεψε με την Ελευθερία-
Που αρπώντας το ανέλπιδο τ'  Όνειρο από τη χήτη
Τούδωκε σάρκα και οστά και τόκανε Ιστορία;

Για του Χελμού τον αετό να ψάλλεις-για τον ήρω
Τη ντουφέκια του Σηκωμού που έριξε την πρώτη
Ενάντια σε προεστών βουλές κι αντίθετα στον Κλήρο:
Να ψάλλεις για τον ήρωα το Νίκο το Σολιώτη.

Που τη λεβέντρα παίρνοντας ευχή του Παπαφλέσσα
Και μ' οδηγό τ' αδούλωτο των Καλαβρύτων πνέμα
Ρίχτηκε μέσα στη φωτιά και στην αντάρα μέσα
Μπαίνοντας έτσι στης τιμής τo ατίμητο το ρέμα.

Που δεκατέσσερες Μαρτίου μες στ'Αγριδιού τις πόρτες
Πρώτος αυτός απ' τους Ρωμιούς σήκωσε το ντουφέκι
Και τους Τουρκούς που απείραχτοι μας ρήμαζαν ως τότες
Το τιμωρό του άγρια κατάκαψε πελέκι.

Και στων αψιών των Αχαιών το δρόμο περπατώντας
Από τις τότε τις Αιγές μέχρι το τώρα Σόλος
Εξεσηκώθηκε ο λαός Σολιώτη ακολουθώντας
Κι άστραψαν τα Καλάβρυτα κι έλαμψε ο τόπος όλος.

Κι έγινη η Επανάσταση που δίχως το Σολιώτη
Ποιος ξέρει αν γίνονταν ή αν κακάρχιστη δε σβηούσε-
Η σωφροσύνη η άπρεπη και η κρυμμένη αξιότη
Ποιος ξέρει αν σε χειρότερη σκλαβιά δεν οδηγούσε..

Ήρωα έγνια μη για μας θαμπώνει την ψυχή σου:
Οι Έλληνες μέσα στην καρδιά καλά κρατούνε ο,τι
Η λεβεντιά τους έμαθε η Καλαβρυτινή σου-
Κι όπου αγώνας για καλό, τραβούνε πάντα πρώτοι.