ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΕΣ

Ό,τι σκεφτώ ή μάθω ή αιστανθώ
Μεγάλο και υψηλό κι ωραίο 
Που έχω με πόνο και με πίκρα δέσει
Ρέει μες απ’ τα λούκια της ψυχής κάτω
Και ρέοντας μεταμορφώνεται. 

Το ακολουθώ με αγωνία
Να σταματήσω  προσπαθώντας
Την ψυχοφθόρα πτωτική ροή
Ή έστω πιο αργή να τήνε κάνω.

Μάταια όλα. Αυτό
Φτάνει ταχύ πάντοτε κάτω. Και φτάνοντας εκεί
Βλέπω σε πράγματα καθημερνά να ’χει αλλάξει
Καισε συνήθειες βρώμικες ανώφελες.

Κάθομαι και σκέφτομαι τι έχασα.
Χρήσιμα ήσαν τα μπαλώματα εκείνα της αγνοίας-
Φιλοσοφία, Ποίηση, Μουσική.
Ωραία και τα παραγεμίσματα εκείνα του κενού-
Ιδέες, Οράματα, Ιδανικά. 
Ωραία τόσο που να φιλιωθώ δεν το μπορώ με το χαμό τους.
Και βαρυθυμώ και θλίβομαι. 

Μα έρχονται φορές που λέω
Ίσως αυτό να είναι όλο κι όλο
Ζωή ο,τι λέμε. Ίσως αυτή η μεταστροφή
Να είναι ο προορισμός, το μεγαλείο,
Ή έστω η μοίρα του ανθρώπου-
Σε τετριμμένες αίσθησες με τον καιρό
να μεταπλάθεται το πνεύμα.

Ίσως να είναι αυτή η μόνη οδός

Και η Σισύφεια η προσπάθεια κι η αγωνία του
Για το υψηλό που όλο πέφτει κάτω
Να ’ναι κι αυτή όλη κι όλη ένα τέχνασμα
Που αμβλύνει την ψευδαίσθηση της ματαιότητας. 
Ο βράχος τόσο που υψηλά έχει σηκώσει
Να πέφτει κάτω πάλι με ορμή
Για τον καθένα.