ΚΑΤΑΡΑ

Τα χάδια που δε μου 'δωσες να γίνουν
φίδια
και στο κορμί σου να κρεμάσουνε στολίδια.
Και τ' "όχι" σου που τη ζωή μου καίει ακόμα
"όχι" για σε να γίνει στης χαράς το στόμα.

Όσα δε μου 'δωσες φιλιά να σου τα δώσει
ο Χάρος, που είθε απόψε πάνω σου ν' απλώσει
και μες στην κρύα του τη χώρα να σε πάρει-
εκεί που δεν υπάρχει γέλιο ούτε χάρη.

Και οι ματιές που μου 'ριχνες οι
φλογισμένες
για να γελάς με τις δικές μου τις θλιμμένες
κάθε της μια μαχαίρι αλύπητο να πέφτει
στο στήθος σου που το δικό μου οχτρεύτη.

Και κάθε ηδονική στιγμή που 'χεις χωρίς μου-
καρφί στην κάσσα καθεμιά της ηδονής μου-
πόνοι ατέλειωτοι αιώνων να σου γίνουν
κι έτσι νεκρή θανάτους κι άλλους να σου δίνουν.