Η τάξη

Θέλω την ηρεμία μιας γυναίκας
παραιτημένης,
πλάϊ μου,
τη μέρα όπου θα πεθάνω.
Να με ρωτάει ευγενικά
αν θέλω τσάϊ ή γιατρικό κανένα
και αθόρυβα να κάνει ό,τι ζητάω.
Να ΄ναι η σταθερότητα μες στη ροή,
κι η απάντηση σε όλα τα ρωτήματα.
Κι η σιγουριά να είναι.
Κι όταν θα πάρω το πιστόλι
και το σκουμπήσω στο μηνίγγι μου,
με απαλές αυτή κινήσεις
την κάννη του να οριζοντιώσει
«εκεί!» ικανοποιημένη ψιθυρίζοντας,
για την ορθότητα
που η τάξη γύρω μας
μέχρι το τέλος μου θα τηρηθεί.