ΆΝΟΙΞΗ ΗΡΘΕ

Άνοιξη ήρθε. Τρέχουνε οι άνθρωποι και πάλι
για να προλάβουν να χαρούν τη βιαστική τη ζάλη.
Μόνον εγώ απ' όλους τους δε βιάζομαι-δεν τρέχω. 
Την Άνοιξη για πάντοτε δική μου εγώ την έχω.

Θέλω ευωδιές κι αρώματα και λουλουδάκια σπάνια;
δεν έχω μές στις λαγκαδιές να τρέχω-στα
ρουμάνια.
τις ευωδιές, τα λούλουδα και τις χαρές που θέλω
στο εικοσιένα εικοσιεφτά τα βρίσκω της Covello.

Εκεί όλα της Άνοιξης με καρτερούν τα δώρα
γιατί στο σπίτι το μικρό εκείνο μένει η Ντόρα.
Και σας χαρίζω εγώ βραγιές κι αλέες ανθισμένες
και μυγδαλίτσες φουντωτές με άνθη φορτωμένες.

Άνθη και μύρα και χαρές κι αρώματα τ’ Απρίλη
μέσα στα δυο της βρίσκονται χαρακωμένα χείλη.
Γιορτές και ποθαρώματα και λουλουδάκια πλήθος
στης Ντόρας μου φωλιάζουνε το φιλντισένιο στήθος.

Κι ούτε φοράω φερετζέ στη Ντόρα μου ή βέλο.΄
Ελάτε αν θέλετε κι εσείς στην πάροδο Covello.
Εκεί, δυο βήματα δεξά απ’ τη λεωφόρο Variel
μια πιο αιθέρια μορφή θα βρείτε από του Ariel.

Ελάτε αν θέλετε κι εσείς-ελάτε στην Covello.
Και μη φοβάστε ότι εκεί θα βρείτε έναν Οθέλλο
γιατί όσο το Ντοράκι μου εσείς κι αν θα το δείτε
την όποια χαίρομαι Άνοιξη σ’ αυτήν, δε θα τη βρείτε.