ΣΙΛΕΣΙΟΣ

Καινούργιο τίποτα ο Θεός δε φτιάχνει, κι ας
θαρρούμε.
Το Παρελθόν ειν' ό, τι εμείς νομίζουμε για
Μέλλον.

*

Θεός ειν' ό,τι άγνωστο σου μείνει
όταν τα έχεις όλα γνωρισμένα.

*

Ό,τι σου δώσει ο άνθρωπος διπλό θα στο
ζητήσει.
Ό.τι σου δώσει ο Θεός δικό σου θα 'ναι
πάντα.

*

Ανήκουμε πιο στο Θεό παρά στον εαυτό μας
γι αυτό κι όταν πεθάνουμε σ' Εκείνονε θα πάμε.

*

Όσοι το Θεό έχουνε δει, δεν είδανε τον ίδιο
αλλά εν' άσπρο σύννεφο-πίσω του ειν' Εκείνος.
Και ποιος θα Τον αντίκριζε χωρίς να γίνει στάχτη;

*

Όπως μια πέτρα σ' άπατη θάλασσα όταν
βυθίσει
πάει και πάει ατέλειωτα χωρίς ποτέ της
πάλι
απ' το νερό έξω να βγει, και η ψυχή το ίδιο
μες στο θεό βυθίζεται κι εκεί για πάντα
μένει.

*

Διπλά ειν' οι άγγελοι ευτυχισμένοι
όταν μπορέσουνε να δουν μιαν άκρη
μονάχα, του χιτώνα του θεού τους.

 *

Άνθρωπε, άσε του θεού το φως να σ' οδηγήσει.
Τότε η αγωνία σου παράδεισος θα γίνει. 

*

Αλήθεια παντοδύναμος θα πρέπει να 'σαι Θε
μου
αφού την άθλια μου ψυχή θα τη δεχτείς
κοντά Σου
χωρίς μικρή ούτε μια σκιά- το λάμπας Σου
να σκιάσει.

*

Μπορούσε ο Λόγος του Χριστού να πέθαινε
μαζί Του;
Όχι, γιατί ο Λόγος Του είναι Αυτός ο ίδιος.
 
*

Αυτός που όλα τα κρατεί, έπρεπε οτην
αγκάλη
μίας μικρής να κρατηθεί αβρόχερης
κοπέλας.
*

Η Θάλασσα μες στ' όστρακου το κοίλωμα
γεννάει
το λαμπερό και τ' ακριβό, τ' αγνό
μαργαριτάρι.
Αυτό μας λέει κάτι τι που δε θα το
πιστέψεις:
Μαργαριτάρι ο Χριστός, η θάλασσα το Θείο,
και η ψυχή μου είναι αυτό το όστρακο το
ίδιο.

*

Η αγάπη είναι δύσκολη.
Γιατί το ν' αγαπάς δεν επαρκεί.
Ο ίδιος συ να γίνεις πρέπει αγάπη
όπως αγάπη ειν' ο Θεός.

*

Ο κόσμος είναι ωκεανός. Ο Θεός
καραβοκύρης.
Πλοίο το σώμα, κι η ψυχή τραβάει για το
λιμάνι.

*

Γιατί δεν παν οι λαίμαργοι στο δείπνο του
Θεού;
Γιατί όλα όσα μπορούσανε τα 'χουνε φάει
εδώ.