ΣΤΙΧΟΙ ΤΗΣ ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΠΑΡΕΑΣ

ΒΟΤΗ
(Όταν ο Μπούλης μου ζήτησε να του γράψω ένα ποίημα με θέμα τη λέξη «ΒΟΤΗ»)

Μ’ αυτό το ΒΟΤΗ τι σ’ έπιασε ρε Μπούλη δε μου λες
Ποίημα να γράψω; Βέβαια λέξη κι αυτή μαθές,
Μα μια ξεκάρφωτη, άσχετη, στην τύχη μια λέξη.
Σε ποιόν ειρμό-ποιά λογική μονάχη της ν’ αντέξει;;

Να είχε μία σύνδεση μ’ένα ουσιαστικό…
Ενα ρήμα.. Μιά κατάσταση... κάτι χειροπιαστό...
Μα η μόνη της διασύνδεση είναι με τις σακκούλες
Άσημη τόσο δηλαδή που φέρνει αναγούλες.

Μα θα μου πεις, οι ασήμαντοι, σήμερα προχωρούν
Κι όσοι αξία έχουνε στη ζωή καθυστερούν.
Ναι, μα λες τάχα να ισχύει το ίδιο για τις λέξεις;..
Α! Μπούλη! Άλλον ποιητή έπρεπε να διαλέξεις.

Τι να σου γράψω για το ΒΟΤΗ; Μια αντωνυμία εκεί…
Τουλάχιστο να ήτανε κι αυτή Ελληνική…
Αλλά και πάλι θα ’χαμε τις ίδιες ιστορίες:
Συ από μένα να ζητάς κι εγώ να γράφω αηδίες.

Πετάς μια λέξη εσύ εκεί κι άντε να γράψω εγώ!
ΒΟΤΗ-είναι σαν να πέταγες πέτρα σε ναυαγό.
Γράφεται ποίημα γι αυτήν που κάποια αξία να ’χει;
Μου φαίνεται όχι ποίημα σου πρέπει, μα μπερντάχι.

ΒΟΤΗ. Που σημαίνει "και οι δυό". Μα ποιοι ειν' αυτοί οι δυο;
(λογοκρισία)       Η ο Γιάννης κι η Μαριώ;
Η μήπως η Εύα κι ο Αδάμ; Η Μπόνυ και ο Κλάΐντ;
Δύο γατιά; Δύο σκυλιά; Α! Φτάνει. Νεβερ μάιντ…

Φίλε μου κύτταξε λοιπόν που αστεία-σοβαρά
Το ΒΟΤΗ επήγε κι έγινε ποίημα μια φορά.
Κι έτσι που τέτια ποιήματα έστω, γοργά τα κλώθω
Θε ν’ αρχινίσω σίγουρα να κάνω τον καΒΟΤΗο…

----