ΓΙΑ ΜΕΝΑΝΕ

Άφησες το θρόνο Σου
και το βασίλειό Σου,
άφησες τ’ αστέρια Σου
και τον ουρανό,

κι ήρθες και κατοίκησες
Θε, πάνω στη γη μας
κι ήρθες και γεννήθηκες
σε μικρή σπηλιά

Πες-πώς διάλεξες τη γη
μες σε τόσα αστέρια;
Τ’ ειν’ αυτό που Σ’ έκανε
να ’ρθεις κάτω εδώ;

Μην η δυστυχία της;
Μην η απονιά της;
Μη του ήλιου της το φως;
Μην η θάλασσά της;

Όχι. Δε Σε τράβηξε
τίποτε από τούτα
για να ΄ρθείς στον τόπο μας
τον εφιαλτικό.

Ως εδώ κατέβηκες
μοναχά για μένα-
μοναχά για χάρη μου
σήκωσες Σταυρό:

για ν’ ανοίξεις γύρω μου
μονοπάτια νέα
για ν’ ανοίξεις μέσα μου
Σωτηρίας οδό.