ΠΛΗΣΙΣΤΙΟΣ

Την ώρα που θ’ αστράψεις μέσα μου και θα βροντήσεις
την τρέμω Κύριε.

Με κατοπτεύεις Κύριε
σα λέαινα το ζαρκάδι.
Φορές σου κρύβομαι. Με βλέπεις
μα περνάς αδιάφορα
σα να μην είσαι εκεί για μένα.

Παίζεις μαζί μου.

Την ώρα που θα γίνω παίγνιο της ισχύος σου
την τρέμω Κύριε.

Έπαψα πλέον ν’ αφαιρώ τις μάσκες των Πραγμάτων
μη και Σε δω σε κάποιο.
Ως πότε όμως; Κάποτε
θα εισβάλεις μέσα μου πλησίστιος
και θα μ’ εκμηδενίσεις.