Δεν πιστεύω σε αντικειμενικές αξίες. Δεν υπάρχουν. Η ζωή δεν έχει νόημα, ο κόσμος δεν έχει λογική τάξη. Όλα συντελούνται τυχαία πάνω στη γη. Θεός δεν υπάρχει. Ο Θεός, όπως όλα, είναι εφεύρημα των ανθρώπων. Η θρησκεία είναι μια φιλοσοφία ντυμένη με φόρεμα παραμυθιού. Η ιουδαϊκή θρησκεία, που με τα παρακλάδια της-τον χριστιανισμό και τον ισλαμισμό- είναι η πιο διαδεδομένη στον κόσμο, άρχισε από την ιδέα του Αβραάμ να εδραιώσει την κυριαρχία του στους υποτακτικούς του με τη βοήθεια ενός ανώτερου όντος που θα υποστήριζε τα υλικά αγαθά του: τα κοπάδια του, τους δούλους, τις γυναίκες του. Το πέτυχε με την εφεύρεση ενός θεού που υποστήριζε μόνο αυτόν σε όλες τις διαφορές του με τους εχθρούς του, τιμωρώντας τους. Ο Μωυσής συστηματοποίησε και εδραίωσε-με τις δέκα εντολές του-αυτή την κυριαρχία. Από τότε, όσοι δηλώνουν υποταγή στον προστάτη θεό του Αβραάμ και στους κάθε εποχής εκφραστές και αντιπροσώπους του στη γη, έχουν εξασφαλισμένη την προστασία του ισχυρού αφέντη. Και από την εποχή του Αβραάμ και μετά, όλοι οι πλουτοκράτες ακολουθούν τα αχνάρια του σαν τον μοναδικό τρόπο επικράτησής τους στους άπιστους-με τα όπλα- και στους πιστούς-με τις επιταγές της θρησκείας τους. Και ως σήμερα η κυριαρχία τους καλά κρατεί.
Ο Αβραάμ και οι συνεχιστές του δεν έκαναν άλλο από το να δρασουν ιδιοτελώς, για το συμφέρον τους. Όλοι οι άνθρωποι είναι ιδιοτελείς. Και εγώ είμαι ιδιοτελής. Χωρίς όμως να αλλοτριώνω τον εαυτό μου, χωρίς να τον προδίνω με έννοιες φιλανθρωπίας, οίκτου, αλληλεηγγύης.
Σαν απόλυτος εγωιστής που είμαι, αιστάνομαι τον κόσμο σαν ιδιοκτησία μου, σαν κάτι που είναι στην εξουσία μου να το χρησιμοποιήσω όπως μου αρέσει. Μπορώ να τον καταστρέψω, μπορώ να τον απολαύσω. Και δεν μοιράζομαι με κανέναν άλλο αυτή την καταστροφή, την απόλαυση, ή την όποια μοίρα την οποία αποφασίζω  για τον κόσμο. Και όλο αυτό το κάνω μόνος μου. Και δεν με ενδιαφέρει το μέλλον παρά μόνο το παρόν. Και κάνοντας έτσι, αφήνω τους άλλους να κάνουν το ίδιο για τον εαυτό τους. Γιατί στοχος μου δεν είναι η ανατροπή του κατεστημένου, αλλά η χρησιμοποίησή του από μένα για να επιτύχω έτσι την ηδονή-με την επικούρεια έννοια της.