Τι απαισιοδοξία! Τι δυστυχία!

Τι πληγές που βασανίζουν τον άνθρωπο στις μέρες μας!

Πόλεμος, Κρίση, Κορονοϊός, Φτώχεια, Ακρίβεια, ενεργειακή Κρίση, Πείνα.

Ο άνθρωπος κυνηγημένος από παντού από τα δημιουργήματά του.

Ζοφερές σκέψεις κάνουν τις άλλοτε πιο γλυκές του απολαύσεις βασανιστήριο.

Ο Θεός λες και απαρνήθηκε το πλάσμα του αφήνοντάς το έρμαιο στις ορέξεις του κάθε εχθρού του.

Όμως όχι!

Όχι!

Και να δύο οάσεις μέσα στην έρημο της θεϊκής κόλασης που ήρθαν να απαλύνουν τη δυστυχία του ανθρώπου και να του ξαναδώσουν την ελπίδα ότι τίποτε δεν χάθηκε οριστικά.

Και πρώτα:τα κατοικίδια συντροφιάς θα επιτρέπεται εφεξής να μπαίνουν στα λεωφορεία.

Ένα βάρος ασήκωτο έφυγε από το στήθος των δύστυχων ανθρώπων.

Και το δεύτερο χαρμόσυνο μήνυμα: στην Ίο, στα μπαράκια της, όποιος πίνει ένα ποτό έχει το δικαίωμα να ζητήσει από τον μπάρμαν να τον χτυπήσει με κάτι-με το χέρι του ή με κάποιο αντικείμενο.

 

Ας έχουμε λοιπόν υπομονή.

Πάλι με χρόνους με καιρούς

Όλα δικά μας θάναι.