ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΩΝ

Ας ειν' καλά-οι φίλοι όλοι με προδώσανε.
Και οι γυναίκες-
χώμα να πιάνουνε και μάλαμα να γίνεται-
με βλέπανε και φεύγαν.

Ο κόσμος όλος ένα αξήγητο μυστήριο
βασανιστικό.

Οι εποχές-καλή τους στράτα-
πέρναγαν η μιά μετά την άλλη
χαρές ανέγγιχτες.
 
Το φως ένας απόλυτος καθρέφτης. Και τα πράγματα-
τα πράγματα! ...-
χαρτιά μιας τράπουλας σημαδεμένης.

Την ευλογία μου ας έχουν όλα. Eγνώρισα μαζί τους
τον κόσμο τον Αταίριαστο-
τον κόσμο της Οδύνης.

Τώρα
ήρθe ο καιρός να φύγω από δω κι εγώ-
ήρθε η ώρα και για με να ζήσω.