ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

Πώς έτσι έφυγε κάτω απ’ τα πόδια μας η γη
και μετέωροι βρεθήκαμε
(και-ποια γη; ποια πόδια;)

Πώς έτσι χωρίς ψυχή κυκλοφορούμε
(και τότε
τι είναι αυτό που μας σκοτώνει;)

Πώς έτσι στο κενό κενοί γυρνάμε;
Πως έτσι βυθιζόμαστε;

Πώς μνήμες κενών πραγμάτων μας εξουσιάζουν
(κάποτε αυτά έγιναν);
και πώς εικόνες του μέλλοντος μας διατρυπούν
(κάποτε αυτά θα υπάρξουν);

Η μνήμη και η φαντασία αρρώστιες του μυαλού είναι
αυτό που έγινε δεν έχει γίνει
εκείνο που θα γίνει δεν θα γίνει
χτες ποτέ δεν υπήρξε, αύριο ποτέ δεν θα υπάρξει.

Κηρύσσω το Πολίτευμα του Τώρα
και τη νέα γραμματική Του.
Λέξεις όπως το "πάντα", το "ποτέ", το "θα"
το "αν", το "ίσως", το "κάποτε"
και όλες οι δηλωτικές
μέλλοντος και παρελθόντος λέξεις
πρέπει να διαγραφούν απ’ το λεξιλόγιό μας.
Οι χρόνοι των ρημάτων πλην του ενεστώτα το ίδιο.
Πρέπει τα φρούτα να ’ναι ώριμα η να μην είναι.
Πρέπει το φως να ’ναι αναμμένο ή σβηστό.
Πρέπει να τρέχει ή να μην τρέχει το νερό.
Πρέπει να ζεις ή να μη ζεις-
και τίποτ’ άλλο.

Κηρύσσω το Πολίτευμα του Τώρα
(οι πληγές του δεν είναι αρκετές;)
Η ζωή μας είναι Τώρα.
Από το "ταυ" μέχρι το "άλφα" του όλα διανύονται.
Μόνο όταν στα τέσσερα γράμματά του μέσα
πλέουμε,
μόνο τότε είμαστε.
Και ιδού η τελευταία πρόταση
σύμφωνα με τη νέα γραμματική μου:
στα τέσσερα γράμματά του μέσα πλέουμε,
είμαστε.