ΣΕΡΒΙΟΣ ΣΟΥΛΠΙΚΙΟΣ

Ζηλεύω τον ύπνο σου Σέρβιε Σουλπίκιε.

Ω! Τι ωφέλιμο! Ο ύπνος να είναι
ο ψεύτικος, βαθύτερος απ’ τον αληθινό!
Ω! Να μπορούσε κανείς τα μάτια του
μπροστά στην άλλην όψη-την ανυπόφορη-
της ζωής να κλείνει!
Μα τέτια πού πουλάν υπνωτικά; Που σχήματα
να μην άλλα υπάρχουν τότε  απ’ αυτά
που τ’ ανοιχτά τα μάτια βλέπουν μόνο...
Ω! Ο κόσμος σου Σέρβιε Σουλπίκιε
ο τόσο ξέχωρος απ’ τους κοινούς δικούς μας,
που πάνω στο προσκέφαλο αφήνει τον θάνατο
σαν ένα μυρωδάτο κρίνο!