ΜΙΚΡΑ ΜΙΚΡΑ

(2015)

 

Ο Τσίπρας δεν έκανε Πρόεδρο εκείνον που ήθελε, επικσλούμενος μάλιστα  γελοίες δικαιολογίες γι αυτό.

 

Η Δεξιά χαίρει γιατί έχοντας Πρόεδρο δικό της δεσμεύει τον Τσίπρα.

Ο ίδιος ο Πρόεδρος να ξέρει ότι μπαίνει εκεί σαν φρένο στις επιθυμίες του λαού.

Ωραίοι είναι οι ελιγμοί όταν αποβλέπουν στην εκπλήρωση ενός σκοπού. Πώς όμως εκπληρώνεται ο σκοπός του Τσίπρα έτσι; Απλά, δεν εκπληρώνεται ο σκοπός γιατί ποτέ ο Τσίπρας δεν είχε σκοπό. Γιατί τότε ψήφισε Τσίπρα ο λαός; Κανείς δεν ξέρει.

*

Ο Τσίπρας ψάχει για στηρίγματα από τη Δεξιά αφού όλες οι χώρες που έλπιζε να τον βοηθήσουν δεν το κάνουν. Ακόμα και ο Αναστασιάδης του κλείνει την πόρτα.

Ο Τσίπρας βλέπει μπροστά του το χάος. Και το βάρος μόνο και μόνο της ιδέας ότι αυτός θα είναι που θα λάβει μια σοβαρή και ολέθρια ίσως για την Ελλάδα απόφαση τονε τρομάζει. Έτσι θέλει συμμάχους. Φοβάται τη μοναξιά και άρχισε να πλησιάζει δειλά δειλά τα άλλα κόμματα, να συνομιλεί μαζί τους, να ενημερώνει τους αρχηγούς τους, και μάλιστα να ζητάει δειλά και ένοχα να υπάρξει «αργότερα» μια σύμπνοια όλων για την μελλοντική διαπραγμάτευση με την Ευρώπη.

*

Ο Τσίπρας μιλάει στο Βενιζέλο για συνεννόηση. Ο Βενιζέλος τον αδειαζει λέγοντάς του ότι κι αυτός είχε ζητήσει από το ’12 μια συνεννοηση των πολιτικών. Ο Τσίπρας κάνει ότι δεν το ακουσε.

*

Μία κυβέρνηση που δεν κάνει ότι θέλει, μία αντιπολίτευση που κάνει ότι θέλει, ένας Πρόεδρος που ξέροντας για τι εκλέχτηκε, συμπεριφέρεται ανάλογα, δηλαδή δεν κάνει τίποτα. Και δεν κάνει τίπουτα γιατί η δουλειά του τελείωσε από τη στιγμή που προτάθηκε επίσημα από την κυβέρνηση. Και η δουλειά του είναι να διαβεβαιώσει-μόνο με την εκλογή του-τους γερμανούς ότι το δάνειο της Ελλάδας είναι δίκαιο και αδιαπραγμάτευτο, ότι οι έλληνες άλλα υπογράφουνε και τα αντίθετα λένε,  ότι δεν θα τους ξαναενοχλήσουμε για τους μετανάστες επειδή εμείς είμαστε ευτυχισμένοι που αυτοί διάλεξαν τη χώρα μας, ότι οι ευρωπαίοι δεν χρειάζονται μετά από αυτά να παίρνουν στα σοβαρά τα λεγόμενα του Τσίπρα.

Να η εικόνα της σημερινής Ελλάδας.

*

Ένα ανέκδοτο.

Ένας τύπος όλο κοιμότανε και τεμπέλιαζε.. Πάει κάποιος και τον ρωτάει: γιατί όλο κοιμάσαι;; Λέει αυτός τι να κάνω; Του λέει ο τύπος, να κουραστείς, για να μάθεις γράμματα, να μπεις στο Πανεπιστήμιο, να μπεις στη Νομική Σχολή, να γίνεις δικηγόρος, να δικηγορήσεις τριάντα χρόνια και ύστερα να πάρεις τη σύνταξή σου και να κάθεσαι. Ε!, λέει ο άλλος, και τώρα τι κάνω; Δεν κάθομαι; 

Το ανέκδοτο στα καθ’ ημάς.

Ρωτάει ο Τσίπρας τον Σαμαρά: γιατί λες όλο ναι στους γερμανούς; Λέει ο Σαμαράς, τι να κάνω; Του απαντάει ο Τσίπρας: να ζητήσεις κούρεμα του Χρέους, ύστερα να ζητήσεις Διεθνή διάσκεψη για την Ελλάδα, ύστερα να δηλώσεις ότι οι Αγορές θα χορεύουν στο δικό σου σκοπό, να ζητήσεις να μην ισχύει το Μνημόνιο για την Ελλάδα, ύστερα θα δηλώσεις ότι αγωνίζεσαι να σώσεις όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη, να πεις τον Ολάντ Ολαντρέου, να δηλώνεις ότι δεν θα υποχωρήσεις ούτε βήμα πίσω, να δηλώσεις ότι θα αντισστρέψεις τα μέτρα που έχει λάβει η προηγούμενη κυβέρνηση, ότι δεν θα ζητήσειςπαράταση του Μημονίου, και μετά να ζητήσεις παράταση του Μνημονίου και πια να λές όλο ναι στους  γερμανούς. Και του απαντάει ο Σαμαράς:Και τώρα αυτό δεν κάνω;

Καθένας με την τακτική του.

*

Και  μέσα σ’ όλα και πρώτα απ’ όλα η βεβαιότητα ότι όλο το δικιο είναι με το μέρος των ελλήνων και πως η Ευρώπη επιδιώκει τον αφανισμό τους.

*

Τελείωσε λοιπόν και η ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Είδαμε έναν αυτοαποκαλούμενο κουμουνιστή πρωθυπουργό να κάνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα δεξιό πράγμα, έναν πυροσβέστη αντί έναν εμπρηστή.

Αυτό έφερε η ώρα αυτή-αυτό έφερε πριν σβήσει η σπίθα αυτή της πυρκαγιάς του Χρόνου στην Ελλάδα, την πατρίδα μας, τη χώρα όπου επικρατεί  παλιανθρωπιά αντί καλοσύνη,  αγυρτεία αντί τιμιότητα, σατραπισμός αντί ευπρέπεια,  ανευθυνότητα αντί υπευθυνότητα,  παραφροσύνη αντί φρονιμάδα, εγωισμός αντί αλτρουισμός,  οίηση αντί ταπεινοφροσύνη,  αξιοπρέπεια αντί δουλικότητα,  τσαπατσουλιά αντί τάξη,  υστεροβουλία αντί ανυστεροβουλία, στριγκλίσματα αντί ήρεμη αντιμετώπιση των καταστάσεων,  επίδειξη αντί σεμνότητα,  ευγένεια αντί αγένεια, βία αντί πειθώ,  τεμπελιά αντί εργατικότητα, φθόνος αντί άμιλλα,  ασχήμια αντί ομορφιά,  παρανομία αντί νομιμότητα, μοιρολατρία αντί χειραγώγηση της μοίρας, μέσον αντί αξιοκρατία,  αμετροέπεια αντί λακωνικότητα, γυφτιά αντί νοικοκυροσύνη,  αδηφαγία αντί λιτή δίαιτα,  αδαημοσύνη αντί γνώση, τραγελαφικό αντί φυσικό,  αφιλοκαλία αντί καλαισθησία,  ασυδοσία αντί ελευθερία,  ασυλλογισιά αντί περίσκεψη,  προχειρότητα αντί σχεδιασμός,  αρλούμπα αντί κατανοητή έκφραση,  αποχαύνωση αντί ενεργητικότητα,  κακοήθεια αντί χρηστότητα,  πνευματική αναπηρία αντί εξυπνάδα,  απερισκεψία αντί στοχασμός,  ανευλάβεια αντί ευλάβεια,  αναρμοδιότητα αντί εξειδίκευση, αριβισμός αντί αξιοκρατία,  αλλοπροσαλλοσύνη αντί ευστάθεια,  αλητεία αντί σταθερότητα,  αδικολαλιά αντί έπαινος, βρωμιά αντί καθαριότητα, κατασπατάληση αντί περισυλλογή,  κατακραυγή αντί συγνώμη, διχογνωμία αντί ομόνοια, δυστροπία αντί καλογνωμιά,  επιπολαιότητα αντί βάθος.