(Στου Ελ Εϊ ένα μαγαζί
συνήθεια ως έχουνε κοινή
Γιάννος και Μητρός συζητούν
Κι ελευθέρα σχολιάζουν,
 Και της Γραικίας τον Πρόεδρο
ηλίθιο τόνε βγάζουν)

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟΝ ΚΛΙΝΤΟΝ

-Ηξερες πως οι Ελληνες ηλίθιο Πρόεδρο έχουν;

-Οχι, ώσπου τον άκουσα μέσα στην εκκλησία.

-Επαραβρέθήκες λοιπόν κι εσύ στην κωμωδία
Που παίχτηκε στο θέατρο που λεν Αγια-Σοφία;

-Ναι. Δυστυχώς. Γιατί αλλιώς θάμενα μες στην άγνοια
Που θαταν πιο υποφερτή απ' τη γνώση πούχω τώρα.
Ακούς ηλίθιο Πρόεδρο οι Ελληνες να διαλέξουν...
θα πεις "και ποιόν να διάλεγαν"… Δεν ξέρω, όποιον άλλον
Ας ήταν κλέφτης, άτιμος ας ήτανε βρωμιάρης
(Σε τέτια ειμαστ' οι Ελληνες πλέον συνηθισμένοι)
Αλλά ηλίθιο... Δεν μπορώ να το χωνέψω ακόμα
ΠΩς έχει πει τόσες πολλές βλακείες μαζεμένες
Στα είκοσι που ο λόγος του λεφτά είχε διαρκέσει.

-Και όμως τα κατάφερε. Καλά, κανείς δεν τούπε
Πως όλα λέγοντας αυτά τα αηδή τα λόγια,
Γελοίος σ' όλους τους Ρωμηούς πως είναι φανερώνει;

-Κι από την άλλη έξυπνος ο Πρόεδρός μας ήταν:
Σε βλάκες αφού  μίλαγε, βλακώδη λόγια είπε.
Σωστές φαίνεται ο άνθρωπος είχε πληροφορίες.  
Στο κάτω κάτω της γραφής, πόσοι θαρρείς τον νιώσαν;
Ενας στους δέκα μοναχά κατάλαβε τι είπε.

-Κι όλοι ήταν απ' το λόγο του κατενθουσιασμένοι.

-Είδες που δίκιο έχω λοιπόν; Κι αυτοί ηλίθιοι είναι.
 Μάλιστα ηλιθιότεροι από τον Πρόεδρο μας.
Εκτός αν ηλιθιότητα τόσο μεγάλη έχουν    
Που τι είπε δεν κατάλαβαν, κι ας ξέρανε τη γλώσσα.

-Ουφ! Εζαλίστηκα μ' αυτά. Εγώ κρατώ μονάχα
Πως Πρόεδρο οι Ελληνες εβγάλανε ηλίθιο.
Στου σκάκι τα τετράγωνα, είπε, αν βάλεις στάρι
Δυο σπειριά στο ένα τους, διπλάσια στο άλλο,
στο άλλο τετραπλάσια, και ούτω καθεξής,     
Δε θα σου είναι αρκετό το στάρι όλης της γης
Ολα του τα τετράγωνα αν θέλεις να σκεπάσεις.   
Μωρέ σοφία! Ε, καλά, καθείς αυτό το ξέρει     
 Μα ήταν κάτι να ειπωθεί σε λόγο Προεδρικό;       
Και νάταν τούτο μοναχά, μικρό ήταν το κακό.   
Αλλά με στόμφο, δυνατά, και σοβαρό ένα ύφος
Μας είπε πως οι Ελληνες έχουν κοινούς προγόνους.
Αυτό ήταν πια κι αν ήτανε… έπρεπε απ' την Ελλάδα
να έρθει κάποιος να μας πει  ότι τ' αδέρφια έχουν
Κοινούς γονιούς; Ελα Χριστέ και Παναγιά Παρθένα..

-Μα κι αλλά μάθαμε πολλά. Κι απ' όλα πιο σπουδαίο
Είπε, πως, Μήτρο μου, είμαστε όλοι αριστοκράτες…
Άγνοια κι εμείς τόσον καιρό είχαμε γεγονότος   
Που αλλάζει όλων τη ζωή των ό,που γης Ελλήνων…
Δηλαδή τώρα Μήτρο μου, πρέπει τους άλλους όλους
-τουτέστι τους μη Ελληνες-λοξά να τους κοιτάμε
Και όχι με γυμνό οφθαλμό, αλλά με το μονόκλ;
Και σμόκια ν’ αγοράσουμε, και να μιλάμε αργά
Και όλους υπηρέτες μας να έχουμε τους ξένους;
Τι άλλο θ' ακούσουμε θεέ,.. Αμ τ' άλλο το θυμάσαι;
Μας είπε ότι ευτυχώς που βρέθηκε ο Σκούρας
Και την Ελλάδα έκανε πασίγνωστη στα ξένα!
Για σκέψου: ένας Πρόεδρος το χέρι του ν' απλώνει
Μες σ' ένα σάκκο με φλουριά χρυσά και ασημένια
Και να τραβάει μια κλωνά μονάχα απ' το σακί…
Αλλά και άσχετος μαζί με τ' άλλα όλα είναι.
Είπε πως πρώτοι ερχόμαστε μετά 'πο τους Εβραίους
Σε σύμπνοια αναμετάξυ μας και σε αλληλεγγύη.
Καλά, είναι Πρόεδρος θα πεις, νάλεγε την αλήθεια;
Μα κάλλιο να μην έλεγε τίποτα για το θέμα.
Μάτια δεν έχει για να δει τον κάθε πατριώτη
Να τριγυρνά μ' ένα μακρύ στο χέρι του πηρούνι
Και να γυρεύει με θυμό και μ' άγρια μανία     
Το μάτι κάθε αλλουνού πατριώτη του να βγάλει;

-Αμ το άλλο; Λέει πάψανε οι Ελληνες της Ελλάδας  
Να γίνονται από δυο χωριά για τα πολιτικά.

-Βρε μήπως λάθος κάνανε και στείλανε εδώ      
Αντί για Πρόεδρο Ελληνα Πρόεδρο Γερμανό;

-Οχι. Το κακομοίρικο το ύφος του μιλάει   
Πως πρόκειται για Ελληνα κι όχι κανέναν άλλο.
Κι ακόμα περισσότερο αυτό το αποδεικνύει
Το ρεζιλίκι πούπαθε στον Κλίντον όταν πήγε
Και που βεβαίως άμεσα σ' εμάς αντανακλά.    

-Ναι; Τί; Δεν ξέρω τίποτα.   

-Να σου το πω να μάθεις.
Οταν εμπήκε στ’ Ωοειδές Γραφείο του Προέδρου
Κι εκείνος τον πλησίασε για να τον χαιρετίσει,    
Αυτός το χέρι του άπλωσε όχι με την παλάμη
Κάθετη, μα οριζόντια, και με τα δάχτυλα του  
σε θέση ζητιανέματος-λιγάκι κεκαμμένα.    
Ο Κλίντον είδε κι έπαθε το χέρι του να στρέψει
Και να το φέρει στη σωστή της χειραψίας θέση.

-Ή βιάστηκε ο άμοιρος ή απ' το τρακ θα ήταν.

-Τρακ ή ξετράκ, ρεζίλεψε όληνε την Ελλάδα.

-Αυτό δεν τόξερα. Αλλά, εγώ μένω στο λόγο
που στης Αγίας έβγαλε Σοφίας την εκκλησία.
Οι Ελληνες της Αμερικής, είπε,-βαστήξου- είναι
Ειλικρινείς και τίμιοι. Και οι Αμερικάνοι   
Τους εκτιμούν πολύ γι αυτό.

-Βάρδα να μη δηλώσεις
Εδώ πως είσαι Ελληνας. Κουμπώνονται όλοι αμέσως.
Αν τόσο δρόμο έκανε ψέματα για να πει       
Καλλίτερα θα ήτανε διόλου να μην ερθεί.       

-Και είπε όλα τα νησιά στο Πέλαγο το Αιγαίο
Είναι ακραιφνώς Ελληνικά. Κι όχι μονάχα εκείνα,
Παρά και οι μικρότερες λέει, βραχονησίδες.      
Καλά, ετώρα ξύπνησε; Και όταν ο Σημίτης
Τη γαλανή σημαία μας κατέβαζε απ’ τα Ίμια
Πού ήταν τάχατες αυτός; Και πώς αυτό το εδέχτη
Κι αμέσως δεν εσκόλασε, σαν Πρόεδρος, το Σημίτη;
Αλήθεια, σε είκοσι λεφτά, τι πράγματα δεν είπε....
Τι ψέματα! Τι αλλόκοτες γι αγρίους ιστορίες!
Κι άκουσες;: "Μη νομίσετε πως ήρθα να ζητήσω
Κάτι από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ" -έτσι είπε.
Τότε γιατί ήρθε; Γιά να δει καναν παλιό του φίλο;  
"Οχι", μας λέει, "δε ζήτησα, ηθέλησα μονάχα
Να νιώσει ο Κλίντον πως εμείς το έχουμε το δίκιο".
Κι αφού το νιώσει τάχα τί ο Κλίντον να το κάνει;

-Ωχου καημένε… Πρόεδρος Ελλήνων είν’ αυτός.
Αυτό σημαίνει αυτόματα πως Πρόεδρος τυγχάνει
Και της ψευτιάς και της κλεψιάς και της μαλαγανιάς τους.
Απλώς, πάρτο απόφαση, όπως κι εγώ το πήρα
Πως είμαστε ακέφαλοι σήμερα στην Ελλάδα.  , :   , Πρωθυπουργός ανύπαρκτος, Πρόεδρος αχυρένιος…
Τί άλλο θες; Ας πάψουμε να λέμε πια για δαύτον.

-Α! Δε μπορώ όταν αυτό θυμάμαι το ωραίο
Που είπε για τη γλώσσα μας-πως είναι λέει συνέχεια
Της παλαιάς Ελληνικής. Μόνο που έχει, λέει,
Μετά από χιλιετίες τρεις λίγο πολύ αλλάξει.  
Ω! Θε μου, τι διαπίστωση! Πόσο να εσκέφτη τάχα   
Ωστε να βγάλει τέτοιανε σοφία από το στόμα!
Λες κι όλες οι ταλαίπωρες κάθε λαού οι γλώσσες
Ίδια καθώς η Ελληνική εξέλιξη δεν είχαν…
«Και λέμε», είπε, «γη τη γη, και θάλασσα τη θάλασσα.
Όπως τη λέει κι ο Ομηρος.» Αλλιώς θα την ελέγαμε;..

-Ασε με μωρέ Μήτρακα. Πιάσε άλλο θέμα, μπούχτισα.

-Οχι και τούτο αν δεν πω, το τελευταίο ακόμα.
Και, Γιάννο, μάθε το και συ: Το δέντρο ούτε φύλλα
Ούτε και άνθη και καρπούς θα κάνε όταν-κρατήσου!-
Κάποιος το κόψει σύρριζα.

-Για δες μωρέ σοφία..
Γι αυτό κι έγινε Πρόεδρος. Σπάνιες γνώσεις έχει.

-Και κάτι λυπηρό πολύ-το μόνο σοβαρό του
Που το πιστεύει ο άθλιος, και χαίρει, λες, για κείνο.
Είπε πως η Αγια Σοφιά-μίλαγε για την Πόλη-
Ποτέ ξανά ελληνική αν θα γίνει δεν τον νοιάζει.
Λοιπόν η κυρα-Δέσποινα πρέπει ν' αρχίσει πάλι
Οπως και τότε να θρηνεί και να πολυδακρύζει.
Τους θρήνους της δεν πρέπει πια κανείς να σταματήσει
Λέγοντας "Σώπα Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις.
Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικιά μας θάναι"

-Οχι, γιατί έτσι ο Πρόεδρος το θέλει των Ελλήνων.

-Και-αλλα ζώα- οι Ελληνες οι εδώ ξενητεμένοι-
Σαν τη φρικτή, την τρομερή και την καταραμένη
Αυτή τη φράση άκουσαν,ότι ΠΟΤΕ της πάλι
δε θάρθει στης πατρίδας μας η Πόλη την αγκάλη,
Τότε κι αυτοί, της Προεδρικής αναλγησίας θύματα Ξέσπασαν όλοι σε ζωηρά, θερμά χειροκροτήματα.
Πού φτάσαμε! Το όνειρο που τις ψυχές θερμαίνει
Των ο,που γης πατριωτών-των ό,που γης Ελλήνων
Τ' όνειρο που ξεκίνησε από ένα Κωνσταντίνον
Σε καποιανού τώρα Κωστή το στόμα να πεθαίνει… Ευτύχημα είναι που αυτός ειν' ένας θεατρίνος
Που αναμασά ότι του λέει ο κάθε μανδαρίνος.
Ευτύχημα είναι που κανείς στα σοβαρά δεν παίρνει
Κάποιον που παραλόγιασμα τόσο βαρύ τον δέρνει.

-Μα αν ήτανε αξιοπρεπής κι ως πρέπει σοβαρός Πρόεδρος θα γινότανε ρε Μήτρο;

-    Ακριβώς.

-Για Κρήτη• είπε στο λόγο του.Ομως δεν έχει πάει.
Κι αν πήγε δεν εκάθησε. Κι αν κάθισε δεν είδε
Τους Κρητικούς που ολόμαυρα πουκάμισα φοράνε
Και ίδιου πάλι χρώματος στην κεφαλή σαρίκια
Που κρέμονται απ' το πλάϊ τους μαύρα σακάτου κρόσσια.
Αν πήγαινε, κ ι αν έβλεπε, κ ι αν ρώταγε κανέναν
 θα τούλεγε ότι φορούν τα μαύρα, ώσπου η Πόλη
Να γίνει πάλι Ελληνική. Κι ότι τα μαύρα κρόσσια
Που απ’ το σαρίκι κρέμονται.είναι τα μαύρα δάκρυα
Που χύνει ο Ελληνισμός γιατί έχασε την Πόλη.
"Τσ' όντας τσε πάλι Ελληνιτσή η Πόλη μας θα γένει
Τότες τσε τούτον το σκουτί από πάνω μας θα έβγει".
Ετσι οι λεβεντόγεροι οι Κρητικοί μας λένε
Έτσι δασκαλεύουνε παιδιά τους και αγγόνια.
Και ο καθείς γνωρίζει πως, Ελλάδα είναι η Κρήτη
Κι ο Κρητικός ο Ελληνας ο πιο Ελληνας απ' όλους.

-Ελα λοιπόν. Τελειώνουμε. Γεια σου Γιαννάκο. Πάω
Να σκίσω την Ελληνική σημαία πούχω σπίτι.

- Ιδέα μία καλλίτερη έχω -στείλτηνε κάτω
Ωστε μ’ αυτήν ο Πρόεδρος κι οι άλλοι να σκουπίζουν
Τα μάτια τους, που τρέχουνε γιατ' είμαστε μακριά τους,.
Αυτή δεν ήταν η ύστατη του Πρδεδρου κορώνα;

-Οχι αυτό. Οχι. Ποτέ. Δεν θα την στείλω κάτω.
Ελλάδα είναι από καιρό η Αμερική για μένα.
Γι αυτό σ’ αυτήν κι η Ελληνική ταιριάζει η σημαία:
Μόνο εδώ κάθε όνειρο σεπτό που εκείνη κλείνει
Εδώ πραγματικότητα μόνο μπορεί να γίνει.
(Και φύγαν. Και στο σπίτι του επήγε ο Μητρούσης
Και της νυκτός ολόκληρης εκείνης διαρκούσης
Στο ιερό πάνω πανί
τα μάτια του σα δυο κρουνοί
Δάκρυα μαύρα έχυναν ώσπου να ξημέρωσει.
Και τη σημαία την άπλωσε μετά για να στεγνώσει)