ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΟΥ 2015

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τα πανό του υπόσχεται ΕΛΠΙΔΑ.
Ο λαός δε χρειάζεται ελπίδα, χρειάζεται λεφτά, δουλειά, ανάσα.
Ο Λένιν δεν ξεσήκωσε τους ρώσους υποχόμενος ελπίδα αλλά συμμετοχή του εργαζόμενου στα κέρδη.
Ο  Τσίπρας δεν είναι κουμουνιστής.
Τι είναι τότε;
Είναι ένας κουμουνιστής του Εσωτερικού. Αυτό εξηγεί τα συμβαίνοντα.
Και βέβαια δεν θα μπορούσε ένας βέρος κουμουνιστής να έχει βλέψεις καν για εξουσία στον σημερινό κόσμο. Αν ήτανε έτσι, το ΚΚΕ θα βρισκόταν σήμερα στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.
Βλέπει πολύ καθαρά και ο Τσίπρας τις βρωμιές της Δεξιάς του Σαμαρά, ξέρει ότι δεν μπορεί να φτιάξει καινουργιο κάτι ρηξικέλευθο και αρκείται σε «επιδιορθώσεις» του παλαιού Δεξιού μοντέλου.
Για την εκ των πραγμάτων μισοβέζικη πρόθεσή του ενηυμέρωσε τον Ομπάμα και τον Πάπα προλαβαίνοντας την αντίδρασή τους που θα στοίχιζε την συντριβή του στις εκλογές. Αυτοί δεν είχαν αντίρρηση να προχωρήσει στην κατάληψη της εξουσίας, μιας και το γεγονός θα είναι ανώδυνο στο παραμικρό για το Σύστημα.
Όλα αυτά τα ξέρουν οι ενδιαφερόμενοι εν Ελλάδι.
Τα ξέρει ο Κουτσούμπας και γι αυτό εξακολουθεί να βλέπει τον Τσίπρα σαν τον πίθηκο του Νίτσε σε σχέση με τον άνθρωπο που είναι αυτός.
Το ξέρει ο Σαμαράς, αλλά φέρεται και μιλάει σαν ο Τσίπρας να πρόκειται πράγματι να κάνει βαθιές τομές όταν έρθει στην εξουσία, φοβίζοντας έτσι τους αδαείς έλληνες.
Το ξέρει ο Καμένος και ποντάρει, ιδιοποιούμενος κάτι που μόνο του θα γίνει, λέγοντας ότι δεν θα αφήσει τον Τσίπρα να τα βάλει με την αστική τάξη.
Το ξέρουν Βενιζέλος, Κουβέλης, Ποτάμι και λοιποί και φέρονται και αυτοί ανάλογα, καθώς καθένας στοχεύει στο κέρδος μερικών ψήφων παραπάνω.
Και γι αυτό και ο ίδιος ο Τσίπρας έχει αρχίσει να παίρνει πίσω ορισμένες από τις πριν εξεγγελίες του, που τότε όμως έπρεπε να τις κανει, και να λέει με νόημα στα λόγια του: «δεν θα τα κάνω αυτά μόνος μου αλλά μαζί σας», «θέλω δύναμη  για να διαπραγματευτώ δυνατά», «μην περιμένετε να γίνουν όλα αμέσως» και άλλα τέτοια, για να δικαιολογήσει το φρένο που θα πατήσει μετά την εκλογή του.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων ας μην περιμένει κανείς πολλά από τον Τσίπρα. Τουλάχιστον αυτός δεν υπόσχεται να μας βγάλει από το ΝΑΤΟ, ούτε να φύγει από την ΕΟΚ όπως ο τότε Παπανδρέου. Όσοι ζήσανε και την κατάσταση του 1981 ξέρουν τι και τώρα να περιμένουν και τι να μην περιμένουν.
Εμείς περιμένουμε να βλέπουμε, όσο κρατήσει το διάλειμμα, ανθρώπινα πρόσωπα και όχι γερακίσιες φάτσες στην τηλεόραση, περιμένουμε να μην ακούμε «πρέπει» αλλά «το κάναμε γιατί έτσι έπρεπε», περιμένουμε να μην πληρώνονται με εκατομμύρια οι τροπολογίες, περιμένουμε να πληρώσουν οι κλέφτες, περιμένουμε να μας κοιτάζουν καθαρά, αγνά, ανθρώπινα  βλέμματα μέσα από το γυαλί, περιμένουμε να μας μιλάνε όχι όπως λιοντάρια σε αρνιά αλλά όπως φίλοι σε φίλους, πραγματικοί συναγωνιστές στον αγώνα της ζωής, πραγματικοί σύντροφοι που η μοίρα τους είναι δεμένη με τη δική μας μέσα στον αφιλόξενο κόσμο μας, που εμείς, όλοι μαζί, θα τόνε κάνουμε ολόκληρο μια όαση χαράς, συναδερφότητας και αγάπης.
Τότε είμαστε ονειροπαρμένοι;
Μπορεί.
Και ευχαριστούμε εκείνο που μας έπλασε έτσι.
Όμως αυτά περιμένουμε, σ’ αυτά πιστεύουμε.
Και αφού τα πιστεύουμε θα γίνουν κάποια μέρα.
Και ευχαριστούμε και την Κρίση και όσα απάνθρωπα στο όνομά της έγιναν ως τώρα στον τόπο μας, που μας δίνει να χαρούμε ένα μικρό δείγμα  της Μεγάλης Γιορτής που ανάστροφα δρώντας θα στήσουν κάποτε πάνω στη γη οι άνθρωποι.