Τα δικαστικά πράγματα που έχουν κατακλύσει την επικαιρότητα με την ευκαιρία των υποθέσεων του Κουφοντίνα και του Λιγνάδη, φέρνουν στο νου μου το κομμάτι εκείνο του έργου ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ του Ησίοδου που μιλάει για τις δίκες.

…………………………………………………….
                                       Στο δίκιο Πέρση όμως
να υπακούς, και τ' άδικο εσύ να μην το στέργεις.
Ολέθριο είναι τ' άδικο για τους μικρούς ανθρώπους.
Και το σηκώνουν δύσκολα και οι μεγάλοι ακόμα
και τους λυγάει το βάρος του και συφορές τούς βρίσκουν.
Μα είναι προτιμότερος ο αντίθετος ο δρόμος-
στη δικιοσύνη που οδηγεί-γιατ' η δικαιοσύνη
στην αδικιά ενάντια στο τέλος θριαμβεύει.
Μα τότε κι άμυαλος κανείς να είναι θα το μάθει,
γιατί όπου γίνονται άδικες κρίσεις, παρών κι ο Όρκος.
 Κι ακούγεται ο θόρυβος που κάνει η δικιοσύνη,
που σέρνεται καθώς την παν άνθρωποι δωροφάγοι
που λύνουνε τις διαφορές με πληρωμένες δίκες.
Κι αυτή ακλουθάει κλαίγοντας στις πόλεις των ανθρώπων
και στα καλυβοχώρια τους, με καταχνιά ντυμένη
και φέρνει την καταστροφή σ' αυτούς που τήνε διώξαν
και τήνε στραβομοίρασαν. Όμως αυτούς που κρίνουν
σωστά και ξένους και δικούς, και διόλου δεν ξεφεύγουν
από του δίκιου τη γραμμή, κι η πόλη τους προκόβει
κι ανθεί εντός της ο λαός. Ειρήνη έχουν στη γη τους
κι οι νέοι φτάνουν και γίνονται μεγάλοι γιατί ο Δίας
που μακριά βλέπει, ποτέ, γι αυτούς δεν προορίζει
τον φοβερό τον πόλεμο. Κι ούτε ποτέ ανθρώπους
που κρίσεις κάνουν δίκαιες η πείνα θα τους έβρει,
ούτε καμία συφορά, μα με χαρά γεμάτοι
θ’ απολαβαίνουν τους καρπούς των κόπων τους. Για κείνους
βιος δίνει άφθονο η γη' και τα βουνήσια δέντρα
έχουν βαλάνια στην κορφή και στον κορμό μελίσσια.
 Και γέρνουνε τα πρόβατα από των μαλλιών το βάρος.
 Και στον πατέρα τα παιδιά μοιάζουνε που οι γυναίκες
γεννάνε. Κι έχουν άφθονα πάντοτε τ' αγαθά τους.
Και τόσο η ζωοδότρα γη πλούσια σοδειά τους δίνει
που ανάγκη αυτοί δεν έχουνε να μπαίνουν σε καράβια.
Όσο γι αυτούς που άλλο τι δεν έχουνε στο νου τους
παρά τα έργα τα μιαρά και την κακή αδικία,
ο παντεπόπτης βέβαια του  Κρόνου ο γιος, ο Δίας,
για κείνους την καλόπρεπη σχεδιάζει τιμωρία.
Και οι φορές είναι πολλές που ολόκληρη μια πόλη
από έναν άντρα χάθηκε κακόν, όταν εκείνος
ασέβησε και στ' άδικο δούλευε το μυαλό του.
Τότε η οργή πάνω σ' αυτούς απ' τα ουράνια πέφτει
του Δία του  Κρονογέννητου: θανατικό και πείνα.
Και καταστρέφονται οι λαοί' στερφεύουν οι γυναίκες
και μία μια οι φαμελιές σβήνουν, καθώς τ' ορίζει
η ταιριασμένη πάντοτε βουλή του Ολύμπιου Δία.
Κι άλλη φορά του Κρόνου ο γιος τα τείχη τους χαλάει
ή πάλι πολυάριθμο στρατό τους καταστρέφει,
κι άλλοτε μες στη θάλασσα τα πλοία τους χτυπάει.
Και, βασιλιάδες, ως και σεις αυτή τη δικιοσύνη
βάλτε καλά μες στο μυαλό. Γιατί παρόντες είναι
μες στους θνητούς οι αθάνατοι κι έχουν το νου τους σ' όσους
μ' ανόσιες δίκες προσπαθούν να φάει ένας τον άλλο
καταφρονώντας του θεού τη δίκια τιμωρία.
Ναι! Γιατί υπάρχουνε στη γη πάνω την πολυτρόφα
τριάντα χιλιάδες φύλακες σταλμένοι από το μέγα
το Δία, αθάνατοι αυτοί για τους θνητούς ανθρώπους.
Και τριγυρνούν αόρατοι σ' όλη τη γη επάνω
κι άγρυπνα παρακολουθούν έργα άνομα και δίκες.
Κι υπάρχει και παρθένα μια, κόρη του Δία, η Δίκη,
που του Ολύμπου οι θεοί σέβονται και τιμούνε'
κι όποτε κάποιος άνομα κρίνοντας την προσβάλει
αμέσως στον πατέρα της το Δία κάθεται δίπλα
και του μηνάει τους στοχασμούς των άδικων ανθρώπων
για να πληρώσει ο λαός για τις αχρείες πράξεις
των βασιλιάδων που έχουνε στο νου τους άθλιες σκέψεις
και που με λόγια πονηρά διαστρέφουνε το δίκιο.
Μη, δωροφάγοι άρχοντες, ετούτα τ' αψηφάτε.
Να 'χετε γνώμη αληθινή. Ως για τις αποφάσεις
τις άδικες, μια και καλή ξεχάστε τες. Εκείνος
που σκάφτει λάκκο γι άλλονε πέφτει ο ίδιος μέσα'
κι η σκέψη βλάφτει πλιο η κακή εκείνον που την κάνει.
Στο μάτι και στο λογισμό του Δία κρυφό δεν είναι
κι αν το θελήσει το μπορεί να δει και τα δικά σας.
Και τι είδους μέσα κλείνεται στην πόλη δικιοσύνη
ούτε αυτό από κείνονε, αν θέλει, δεν ξεφεύγει.
Δε θα 'θελα ουτ' εγώ ποτέ ούτε και το παιδί μου
μες στους ανθρώπους να 'μαστε δίκαιοι-γιατί κακό 'ναι
για κάποιον να 'ναι δίκαιος αφού πιότερο δίκιο
βρίσκει ο άδικος. Αλλά, πράγματα τέτοια, όχι,
να επιτρέψει ο σοφός ο Δίας δεν το πιστεύω.
Και συ αυτά βάλ’ τα καλά μέσα στο νου σου Πέρση.
Άκου του δίκιου τη φωνή και ξέχνα κάθε βία.
Αυτό το νόμο έδωσε ο γιος του Κρόνου στους ανθρώπους:
τα ψάρια και τα φτερωτά πουλιά και τα θηρία
το δίκιο μη γνωρίζοντας να τρώνε το 'να τ' άλλο.
Μα στους ανθρώπους έδωσε δικαιοσύνη, που είναι
απ' όλα το καλλίτερο. Κι όποιος τη δικιοσύνη
την ξέρει και τη διαλαλεί, σ' αυτόν την ευτυχία
ο παντεπόπτης δίνει Ζευς. Μα μάρτυρας αν κάποιος
όρκο θα πάρει ψεύτικο ξέροντας το τι κάνει,
αγιάτρευτα πληγώνοντας έτσι τη δικιοσύνη,
τότε η γενιά του όσο πάει και πιο πολύ θα σβήνει'
ενώ εκεινού που αληθινό θα πάρει όρκο, αξαίνει.
Για το καλό σου σού μιλώ πολυανόητε Πέρση-
…………………………………………………..