ΆΛΛΑΞΕ Ο ΜΑΝΩΛΙΌΣ…
(2013)

Σαν πρόβατα για σφάξιμο πάνε ΠΑΣΟΚ-ΝΟΥ ΔΟΥ.
Οι έρμοι… τι αξιολύπητα ζωάκια αληθινά!
Βγαλμένα πια τα δόντια τους, τα νύχια τους σαθρά.
Και πάνε προς τον άχαρο για πάντα τους χαμό.
Ξέσχισαν, ξεκοιλιάσανε όσο ήσαν νέα ακόμα.
Αντίς για σάλια αίματα τους τρέχανε απ’ το στόμα.
Στη ζούγκλα ήσαν οι άρχοντες και οι διαφεντευτές της.
Ρημάξαν και την ίδιανε, της χάλασαν τα ζώα,
τα δέντρα της τα τσάκισαν. Πάει όλη η ομορφιά της.
Και τώρα τρεμουλιάζοντας ζητάνε απ’ το λαό
καινούργια δόντια, νια ζωή, νύχια γερά ν’ αντέχουν.
Δίπλα τους ζώα άλλα μικρά, και ζώα, όσα μεγάλα
απ’ των νυχιών τους το χαμό μπορέσαν να γλιτώσουν
(ζαρκάδια κι αγριόχοιροι, ελέφαντες και ζέβρες,
γορίλες, στρουθοκάμηλοι, φακόχοιροι, γαζέλες)
τα βλέπουνε να περπατούν το θάνατο για να ’βρουν.
Κι εκείνα σε μια ύστατη απόπειρα να ζήσουν
γυρίζουν σ’ όσα ως τα χτες ζώα κατασπαράζαν
και τα καλούν να τα δεχτούν και πάλι αφεντάδες
κι υπόσχονται πια να μην τρων σάρκες παρά χορτάρι.
Τ’ άλλα όμως ζώα μάθανε: η φύση δεν αλλάζει.
Λιόντες και λεοπάρδαλες σάρκες θα τρώνε πάντα.

Κι ως παν πίσω από τ’ άσαρκο λεφούσι που πεθαίνει
για να το δουν να χάνεται τον δίκαιο χαμό του,
πίσω τους δεν κοιτάζουνε να δουν πως τ’ ακλουθάνε
αγέλες άλλων λεαινών, και λιόπαρδων και πούμα,
που ύστερα από της Νου Δου και του ΠΑΣΟΚ το ξόδι
αυτές θα κάτσουν σ’ εκεινών τον ματωμένο θρόνο.  
Και άλλα τώρα ονόματα και φάτσες άλλες τώρα
που πλησιάζουν το λαό ζωηρά και πεινασμένα –
ΔΗΜΆΡ, ΣΥΡΊΖΑ, ΚΟΥΚΟΥΈ, ΑΝΈΛ, ΛΑΌΣ, ΠΟΤΆΜΙ-
θα δυναστεύουν τα ίδια αυτά όντα που δεν θα στέρξουν
ούτε για λίγο να χαρούν-λιγάκι ν’ ανασάνουν.