Παρασκευή, 3 Ιουλίου 2009

ΘΑ ’ΘΕΛΑ ΝΑ ’ΜΟΥΝ ΥΠΟΥΡΓΌΣ

Θα ‘θελα να ‘μουν υπουργός
να κλέβω το δημόσιο
χωρίς να έχω διόλου εγώ
ουτ’ ιερό ούτε όσιο.

Και αν με δουν και βούκινο
το κλέψιμό μου γίνει
να ’ρχεται ο πρωθυπουργός
και τη Βουλή να κλείνει.


ΘΑ ’ΘΕΝΑ ΝΑ ‘ΜΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΉΣ

Θα ‘θελα να ’μαι βουλευτής
να τρώω με δύο στόματα
βίλλες να έχω, να ’χω γιοτ
και να πατάω σε πτώματα.

Να λέω ναι σε ότι πει
ο αρχηγός του κόμματος
και σ’ όσα κάνει αυτός στραβά
να λέω: «Βοήθεια! Αόμματος…»


ΑΧ! ΝΑ ’ΜΟΥΝΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΌΣ

Αχ! να ’μουνα πρωθυπουργός
και να ’χω τόσα φάει
που κι ο ένατός μου απόγονος
για Κροίσος να μετράει.

Και πια να λέω συνεχώς:
«σεμνά και ταπεινά!»
τον λαουτζίκο φτύνοντας
που –ο χαζός!- πεινά.


ΚΛΕΊΣΙΜΟ ΒΟΥΛΉΣΑΠΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Κι αφού σιγούρεψε ότι κανείς
στη φυλακή δε θα ’μπει βουλευτής
μετά άφησε λυτή τη Δικιοσύνη
να κάνει τη δουλειά της πια και κείνη.