ΑΓΙΟΣ ΣΤΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙ

Το Εικονοστάσι.
Με το αυστηρό του Αγίου πρόσωπο.
Κάθε Βράδυ το Καντήλι του αναμμένο.

Μητέρα
με Ωδίνες μεγάλες
σα το Πεπρωμένο να γεννούσες
τόνε γέννησες;

Τα Μάτια σου, όταν τον πρωτοείδαν,
πες μας,
ήταν σαν το Πανάρχαιο να κοίταζαν;
σαν στο Βαθύ έμοιαζαν να χάνονται,
που πίσω του πολύ,
είχε
για να 'ρθει εδώ
αφήσει;

Κι όταν για πρώτη του φορά κοιμήθηκε,
μη δίπλα του ξαγρύπνησες να δεις
και να μας πεις
ποιου τάχα Χρέους πνοή
στ' όνειρό του ήρθε και
σαν Μοίρα,
την Αγιοσύνη τού όρισε
και το Μαρτύριο;