Η ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΙΑΤΟΠΟΥΛΑ ΑΠ’ ΤΟ ΜΑΙΑΜΙ

-Μικρή χωριατοπούλα απ' το Μαϊάμι
γιατί σε τρίχινο ξαπλώνεις χράμι;
-To τρυφερό τρυπάει το κορμί μου
και κόβει τη φωτιά και την ορμή μου.

Κι αν λύσεις της ποδιάς μου το φιογκάκι
καυτό θα σου χαρίσω ένα φιλάκι.
Και μόνο να μου άγγιζες το χέρι
λαμπρό θα σου εχάριζα εν' αστέρι.

-Μικρή χωριατοπούλα γιατί τρέχεις;
γιατί ολόημερα στασό δεν έχεις;
-'ποσταίνοντας τις μέρες στα λαγκάδια
πιο ήρεμα διαβαίνουνε τα βράδια.

Κι αν έρθεις στη στιγμή θα σου χαρίσω
τ' ωραίο το πουλί το παραδείσιο. 
Και όλα θαν' της Άνοιξης τα μύρα
δικά σου σα θα κρούσεις μου τη θύρα,

-Μικρούλα μου, άφησέ με να βοηθήσω-
εγώ τα ξύλα σου να κουβαλήσω.
-Αψήφιστο αυτό μπροστά στο άλλο
τ' αβάσταγο το βάρος-το μεγάλο.

Κι αν λύτρωση από κείνο θα μου φέρεις
θα μάθεις μυστικά που δεν τα ξέρεις.
Κι αν λύσεις των μαλλιών μου τις πλεξίδες
τα χάδια θα σου δώσω που δεν είδες.