ΠΑΛΙΑ ΟΙΟΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΚΛΩΝΤ ΑΝΤΩΝ ΛΙΚΕΡ ΚΑΙ ΧΕΡ
ΤΟΝ ΑΝΤΩΝ ΛΑΕ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡ.
Δευτέρα, 4 Αυγούστου 2014

Ήρθε δω ο Κλωντ
γέλασε ο Αντών.
Μίλησε ο Κλωντ
χέστηκε ο Αντών.

«Εσβηστήκανε τα χρέη!»
Κάθε δις και τρία πέη
«Εξεπλύθηκε η ντροπή!»
Κάθε πλύση τρεις ποποί.

«Πάνε πλέον τα Μνημόνια!»
Και χορεύουν τα κοθώνια.
«Πάνε πια τα χρωστικά!»
Και γελούν τα ξωτικά.

«Η Ελλάς πια θα πλουτίσει!»
Κάθε ευρώ κι ένα γ----ι.
«Να! Το τούνελ φέγγει πια!»
Κάθε αχτίδα μια «νυχτιά».

Ήρθε Ελλάδα ο Γιουνκέρ
κι ο Αντών κερνάει λικέρ.
Και πιες πιες ο Κλωντ Γιουνκέρ
βάζει στον Αντών και χερ.
                  -----





ΚΙ ΑΛΛΟΙ (ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟΙ ΑΥΤΟΙ)
ΠΡΕΠΟΛΟΓΟΙ

Μέχρι τώρα είχαμε μάθει
οι πολιτικοί μας όλοι
(πλην ότι μας αλαφρώνουν
το αλαφρό μας πορτοφόλι

βάζοντας το μιαρό τους
στη δική μας χέρι τσέπη),
να μας λένε με μανία
και το τι να γίνει πρέπει.

Κι εκλογές αφού ερχόνται
και για θέση μια που υπάρχει
ευρωβουλευτή ή δημάρχου
είτε και περιφερειάρχη

δέκα υπάρχουν υποψήφιοι,
δεκαπλάσια και τα «πρέπει».
Όποιος έχει αυτιά και μάτια
τους ακούει και τους βλέπει:

Ποια η γνώμη σας κύριέ μου-
πρακτική ποία σας διέπει-
για των σκουπιδιών το πλήθος;
Και ακούς αμέσως: «Πρέπει…»

Κύριε δείνα τι σκοπείτε
για την νεολαία που ρέπει
σε ναρκωτικά και βάλε;
Κι ένα ωραίο παίρνεις: «Πρέπει…»

Να διδάσκουν τα σχολεία
τα μεγάλα αρχαία έπη
ή το σύστημα ν’ αλλάξει;
«Να σας πω αμέσως: Πρέπει…»

Οι πολίτες που δεν έχουν
πάνω απ’ το κεφάλι σκέπη
θ’ αποκτήσουνε μαζί σας;
«Βεβαιότατα! Μα πρέπει…»

Και στο τι να γίνει πρέπει
λογικά όλοι μιλάνε
και τουμπάρουν τους ηλίθιους
που να τους ακούσουν πάνε.

Γιατί απ' το γιατρό τον Γιάννη
ως τη μοδιστρούλα Ντέπυ
όλοι συμφωνούν πως, διάολε!
ναι, για όλα κάτι πρέπει!

Και για όλα ένα «πρέπει»
τα προβλήματα υπάρχει
και το λεν περιφερειάρχες,
ευρωβουλευτές, δημάρχοι-

απ’ το αν καλώς η χήρα
φόρεσε το τάδε κρέπι
ως το αν καλώς πουλιέται
στην Ομόνοια το σαλέπι…
Και τελειώνουν οι ομιλίες
των υποψηφίων όλων
με το «Πρέπει» αφού γεμίσει
το κεφάλι των χαχόλων.

Τρώγε λαέ χαζέ τα «πρέπει»
που για λίπος σου πετάνε
ώστε αφού ξαναχοντρήνεις
πάλι να σε ξαναφάνε!



ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...
(O έλληνας μιλάει για την ελευθερία του)

Μες στην Ελλάδα, την ωραία μου πατρίδα
ένας πολίτης της ελεύθερος μετράω.
Καμιά δουλείας δε με πιάνει εμέ παγίδα
κι απ' την πολλή ελευθερία μου μεθάω.

Είμαι ελεύθερος να ψάχνω για εργασία
και να μη βρίσκω-και για δούλος να πουλιέμαι
και είμαι ελεύθερος να ζω στην υγρασία
και για το άθλιο μου δωμάτιο να παινιέμαι.

Είμαι ελεύθερος να ζω δυστυχισμένος
ενώ τα κτήνη τα τρακόσα θησαυρίζουν-
είμαι ελεύθερος να υφίσταμαι το μένος
των λιονταριών που αρπαχτικά με τριγυρίζουν.

Είμαι ελεύθερος να ζω μες στην αμάθεια
που ελευθέρως επιλέγω στο σχολείο.
Είμαι ελεύθερος να θέλω μόνο αγκάθια
να βλέπω μέσα στο μικρό μου ανθοδοχείο.

Είμαι ελεύθερος να ζω μέσα στη χώρα
που τη ρημάξαν οι στυγνοί "κινηματίες"
και είμαι ελεύθερος ν' ακούω όλη την ώρα
όσες μεγάλες οι υπουργοί τους λεν βλακείες.

Είμαι ελεύθερος στο γέλιο του Σημίτη
που στο γυαλί μου αντικρίζω κάθε μέρα
και από στόμα να ξερνάω κι από μύτη
και να μην έχω από που να πάρω αέρα.

Πράσινους λύκους είμαι ελεύθερος να βλέπω
που με μανία στο λαό-αρνί ορμάνε
και σιωπώντας είμαι ελεύθερος να σκέπω
τα όποια αισθήματα απ' αυτό με πλημμυράνε.

Τα κομματόσκυλα είμαι ελεύθερος ν' ακούω
πώς σε μαλώματα στημένα καυγαδίζουν
και ξάφνω πώς, σα θαύμα, παύουν να συγκρουω-
νται όταν πίττα νέα κάποιανε μυρίζουν.

Είμαι ελεύθερος τις ζεύγλες να υπομένω
που μου πληγώνουνε το δέρμα του τραχήλου-
είμαι ελεύθερος σας λέω-κι επιμένω-
με τ' αποφάγια να χορταίνω εγώ του σκύλου.

Και είμαι ελεύθερος ρακένδυτος και πένης
μες στης αθλιότητας τον βούρκο να κυλιέμαι
και να λιπαίνω τον αγρό φυτείας ξένης-
και είμ' ελεύθερος μ' αυτό να ευχαριστιέμαι.

Είμαι ελεύθερος να βλέπω να μαλώνουν
γαιδούρια ξένα στον δικό μου αχυρώνα
και χέρι επάνω τους εγώ να μην απλώνω
παρά μονάχα τη φριχτή να βλέπω εικόνα.

Και μη μου πείτε πως δεν είν' ελευθερία
μες σε συντρίμματα απ' οράματα κι ελπίδες
μόνος εγώ κι άλλος κανένας ή καμία
τις πιο μεγάλες να διαλέγω παρωπίδες.

Α! Είμ' ελεύθερος να δένω μοναχός μου
και πιο σφιχτά κάθε ημέρα τα δεσμά μου
και είμαι ελεύθερος στο πείσμα όλου του κόσμου
ελευθερία να ονομάζω τη σκλαβιά μου.

Είμαι ελεύθερος ν' ακούω απ' τους "συντρόφους"
ότι ελεύθερος φροντίζουνε να είμαι
ενώ στους άγριους εγώ της πείνας ζόφους
ξέπνοος κι άψυχος πεσμένος μέσα κείμαι.

Και να τους βλέπω είμαι ελεύθερος για χρόνια
σαν διψασμένες να μου πίνουν το αίμα βδέλλες
και να φουσκώνουν οι παρειές τους σαν μπαλόνια
καθώς μασάνε με τις δυο τους τις μασέλες.

Είμαι ελεύθερος μισθό κάποιον να παίρνω
που δεν μου αφήνει περιθώριο για να ζήσω
κι από το βάρος των βασάνων μου να γέρνω
κι αντίς μπροστά, να προχωράω πάντα πίσω.

Νέο τύπο "ανθρώπου" ειμ' ελεύθερος να χτίζω
και με αυτόνε τους ανθρώπους να τρομάζω-
τον χόμο σάπιενς εγώ να τον γκρεμίζω
και τον "γιουρόπιαν" στη θέση του να βάζω.

Και είμαι ελεύθερος αν κάποιος χέρι απλώσει
τα κρύα κάγκελα να σπάσει του κλουβιού μου
να τόνε κάνω ακριβά να το πληρώσει
και επιείκεια να ζητάει του αφεντικού μου.

Να διαδηλώνω είμαι ελεύθερος ησύχως
χέρι αρκεί σ' όσα μου κλέψαν μην απλώσω.
Και να πεθαίνω είμαι ελεύθερος μα δίχως
μαχαίρι επάνω στους φονιάδες μου να υψώσω.

Και είμαι ελεύθερος την ψήφο μου να δώσω
σ' αυτά τα κτήνη που τον ίδρω μού ρουφάνε-
αν και το χέρι μου στην κάλπη όταν απλώσω
φοβάμαι-οι άθλιοι ως κι αυτό πως θα μου φάνε.

Μες στην ελεύθερη κι ωραία μου πατρίδα
ένας πολίτης της ελεύθερος μετράω.
Καμιά δουλείας δεν με πιάνει εμέ παγίδα
κι απ' την πολλή ελευθερία μου μεθάω.
                              ---



ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ 25 ΜΑΡΤΗ 2016
Ιερώνυμος:
Τι τραβάω στα γεράματα…

Τσίπρας:
Αφού πιστεύουνε πως γέννησε μία παρθένα γιατί γαμώ το κέρατό τους δεν πιστεύουνε ότι έχω πρόγραμμα;

Σαμαράς:
Καλά τη ζέστα, την αντέχω. αλλά να τον έχω τόσο κοντά μου, πόσα λεφτά της ώρας ακόμα;

Κωνσταντοπούλου:
Να διατάξω αύριο να μην ανάβουν τόσους πολυέλαιους και να μην καίνε πολύ λιβάνι. τόση σπατάλη πια- από κάτι τέτοια έχουμε μπει μέσα.

Παναγία:
Εγώ τι φταίω να βλέπω τόσους κλέφτες εδώ μέσα;

Τραγάκης:
Ευκαιρία Παναγίτσα μου να δείξεις τη δύναμή σου: δώσε μου άλλη φάτσα!.

Πετσάλνικος:
Ούτε Πρόεδρος εγώ, ούτε συ Γιωργάκη πρωθυπουργός. Τουλάχιστον πλήρωσε ο Καρατζαφέρης...

Καμένος:
Να φύγω γρήγορα όταν τελειώσει η Δοξολογία προτού με μπλοκάρουν οι αξιωματικοί και με ρωτάνε για τα αναδρομικά…

Αξιωματικός:
Πανάκριβος ο μπακαλιάρος. Ευτυχώς που έχω οικονόμα γυναίκα και θα κάνει οικονομία στα κρεμμύδια και στο λάδι.

Γεωργιάδης:
Ούτε το σταυρό ούτε το χέρι του φίλησε, έστω για τους τύπους…

Παλιγγενεσία (από το νεκροταφείο αυτή):
Τώρα με χρειάζονται. αλλά ποιος από δαύτους έχει τα κότσια να με αναστήσει; στο μεταξύ ας γυρίσω πλευρό.