ΠΑΛΙΑ ΟΙΟΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ


ΕΚΛΟΓΈΣ ΤΗΣ 17 ΙΟΎΝΗ 2012

Αν έβγει η Νου Δυο
θα τρώμε πού και πού.
Αν έβγει η ΔΗΜΑΡ
νεράκι και χορτάρ’.
Με το ΠΑΣΟΚ θα τρώει
ο Άκης και το σόϊ.
Με τον Καμένο αν πάμε
θα φασιστοπεινάμε.
Με Τσίπρα, κάθε μέρα
κοπανιστόν αέρα.
Με το Μιχαλολιάκο
απ’ την εληά μον’ δάκο.
Θα τρώμε με ΑΝΤΑΡΣΎΑ
μόνο στη φαντασία.
Με ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ ΞΑΝΆ
φαγητό ποτέ ξανά.
Με το Κου Κου Ε μια φάπα
θα μας δίνει η ΧΑ στη μάπα.
*
Δευτέρα, 22 Δεκεμβρίου 2014

Καληνημέρα έλληνες
κι αφού είναι έθιμό μας
τα χάλια μας τ’ αδιόρθωτα
θα πω στο φτωχικό μας.

Και θα τα πω στα γρήγορα
γιατί χαρτί-μελάνι
ακρίβηναν κι αυτά πολύ
κι η σύνταξη δε φτάνει.

Καλή σου μέρα Σαμαρά
μερίδες που μοιράζεις
Δημοκρατίας,  αφού πριν
σαν το αρνί τη σφάζεις.

Γεια σου λαέ κακόμοιρε
που ότι τραβάς τ’ αξίζεις
αφού σ’  ό,τι διατάξουνε
«μάλιστα» εσύ ψελλίζεις.

Γεια σου και Τσίπρα που κι εσύ
δεν ξέρεις τι γυρεύεις
και το λαό όπως όλοι τους
κι εσύ τόνε δουλεύεις.

Ελλάδα καλημέρα σου
που όλοι σου βάζουν χέρι
και πιότερο όποιον προχωρεί
αυτόν και κάνεις ταίρι.

Καληνημέρα σου και σε
γελοίε Χαϊκάλη
που έφερες στην πολιτική
του θεάτρου τ’ άθλιο χάλι.

Όσο για σένανε Άδωνι,
είτε πουλάς βιβλία
είτε πουλάς πολιτική
βρίθεις από βλακεία.

Γεια σου Καμμένε μου κι εσύ
που αν και σκληρός φασίστας
το παίζεις (άραγε γιατί;)
Συριζο-σαντινίστας.

Γεια σας και σεις, ω! άρχοντες
και μη σεκλετιζό’ στε:
και Τσίπρες εκατό να ρθούν
ούτε που θα το νιώστε.

Τα λέει κι ο Τσίπρας ολ’ αυτά
ψήφους για να μαζέψει
μα όταν έβγει, τους φτωχούς
κι αυτός θα κατακλέψει.

Γεια σας και πάλι τ’ αλλουνού
χρόνου καλά να είστε
αν -ίσως όχι όπως εγώ-  
μέχρι τα τότε ζήστε.
*

ΕΛΛΆΔΑ ΠΡΩΤΑΘΛΉΤΡΙΑ ΣΤΟ ΜΠΆΣΚΕΤ

Η Ελλάδα νίκησε στο μπάσκετ!
Η πατρίδα σώθηκε!..
Μια γαλήνη στην Ελλάδα
πέρα ως πέρα απλώθηκε!..

Τώρα η Μέρκελ πια στα σκέλια
θα τη βάλει την ουρά
κι ο Όλι Ρεν θα πει «συγνώμη»
και θα κλαίει γοερά...

Ο πολύς ως τώρα Γκρουέφσκι,
αρχηγός έθνους ανάνδρου,
το που έστησε θα ρίξει
άγαλμα του Αλεξάνδρου...

Τώρα κάθε μία χώρα
που μας είχε ευρώ δανείσει
δίχως δεύτερη μια σκέψη
όλα θα μας τα χαρίσει...

Πάνε πια τα που η Ελλάδα
τόσα χρόνια είχε χάλια-
τώρα οι έλληνες θα τρώνε
με χρυσά όλοι κουτάλια...

Κι ο Ομπάμα όταν θα μάθει
ότι πρώτοι έχουμ’ έρθει,
μια βοήθεια εν τω άμα
θα μας δώσει ευμεγέθη…

...Α! Ρε έλληνες κουτάβια
που σας κάνουν να πιστέψτε
πως μετά από τέτοια νίκη
απ’ την πείνα πια ας ρέψτε…

...Α! ρε έλληνες κουτάβια
που ένα κόκαλο σας δίνουν
που «αθλητισμό» το λένε
και το αίμα αυτοί σας πίνουν…

...Α! ρε έλληνες κουτάβια
πόσα ακόμα τάχα χρόνια
θα φοβάστε τη σκιά σας;-
ή θα είναι’ αυτό αιώνια;..

*
ΠΑΡΙΣΙ

«Θα βγούμε εις τα αγοράς.
Θα βγούμε απ’ το Μνημόνιο.
Θα αυξηθώσιν οι μισθοί.
Θα εκδιώξωμεν την τρόικα.

Και, λαέ μου», έλεγε η δυάς,
«μετά πολλών επαίνων
ταύτα άπαντα θα τελεστούν
μέχρι των Χριστουγέννων.»

Ταύτα εδήλωνε η δυάς
λίαν ευτυχισμένη
μα εν Παρισίοις η Τριάς
δι άλλα επιμένει.

Και ο Μέγας Προκαθήμενος
δήλωσε εκ Παρισίων
το όχι των Τροϊκανών
θρασέως επισείων:

«Δεν υπεσχέθημεν κενά.
Ως τα Χριστούγεννα είπομεν.
Έχετε δίκαιον εις αυτό.
Όμως σταθείτε: ίδωμεν!

Μπορεί αισίως ν’ αποδειχθεί
ότι εφέτος τ’ άστρι
έφεξε λάθος κι η Μαρί
α να ’χει ανεμογκάστρι.

Αλλά κι αλήθεια έγκυος
αν είναι, μπορεί πάλι,
αν και αυτό το απεύχομαι,
θου Κύριε, ν’ αποβάλει.

Οπότε και Χριστούγεννα
δεν θα έχωμεν εφέτος
κι εγώ παίρνω παράτασιν
δι εν ακόμα έτος.

Κι αν πάλι η Παναγία μας
τέξει τον Υιόν Της,
δια το προκύψαν ζήτημα
λύσιν εγώ έχω πρώτης.

«Δεν» ένα θέτοντας εμπρός
απ’ ό,τι υπεσχέθην
την νικητήριαν του έλληνος
ευθύς διαλύω μέθην:

«Δεν βγαίνομεν στας αγοράς,
Δεν φεύγει το Μνημόνιο,
Δεν θ’ αυξηθώσιν οι μισθοί,
Δεν διώκομεν την τρόικα.»

Κι ούτε ζημία ούτε γαλή.
Και τι ψυχή έχει ένα «δεν»;
Βάλτε μπροστά του ένα «μη»
κι αμέσως να! ένα  μηδέν!

Μηδέν. Τουτέστιν τίποτε.
Γι αυτό σας λέω πως ασφαλώς
πάλι εγώ θα κυβερνώ
είτε έρθει έτσι είτε αλλιώς.»

*
ΒΟΔΙΩΝ ΚΟΠΑΔΙ


Ελληνικέ λαέ, βοδιών κοπάδι
που πας καθώς τυφλοί πάνε στον Άδη
ελληνικέ λαέ ξεπουλημένε
λαέ στην ίδια σου τη χώρα ξένε!

Κοπάδι δουλικά υποταγμένο
που μες στη φτώχεια σ' έχουν βουτηγμένο
πότε τα δυο σου μάτια θα σηκώσεις
να δεις, να καταλάβεις και να νιώσεις;

Σαν σε κεντρίζουνε με τη βουκέντρα
δακρύζουν λούλουδα, πουλιά και δέντρα.
όμως ηδονικά συ μουγκανίζεις
και τον αυχένα πιότερο λυγίζεις.

Τις γραβάτες τους βλέπεις; αν τις σφίξεις
με τη δύναμη που 'χεις θα τους πνίξεις.
Τις ζωστήρες τους βλέπεις: αν θελήσεις
δυο κομμάτια μπορείς να τους χωρίσεις.

Μ' αντίς δάχτυλα οπλές έχεις στο πόδι-
δεν είσ' άνθρωπος έλληνα, είσαι βόδι
κι αν την έγκυα κοιλιά σου τήνε σκίσουν
σαν και σένα βοδάκια θ' αντικρίσουν.
*
ΕΥΡΩΦΑΤΣΕΣ

Θα έλεγα τον Μάριο Ντράγκι
πως δεν τον έχουμε ανάγκη.

Αντίθετα όμως τον Ρομπάϊ-
αυτόν τον έχουμε σταντ-μπάϊ.

Για την Λαγκάρντ μας την Κριστίν
είναι ψηλή, αυτήν άσ’ την …

Η γερμανίδα μας η Άγγελα
πρωθυπουργός μας να ’ταν θα ’θελα.

Και απορώ τι ο μαύρος Σόιμπλε
με το δικό μας σόϊ έχει το μπλε…

«Αυτά που λέει ο Κλοντ Γιουνκέρ,
πες Μητσοτάκη τ’ είναι;» «Ανφαίρ»…

Το ύφος του Ολάντ του Φρανσουά
δεν είναι σα να λέει: “L’ Etat c’ est moi!”?...

Αφού κι εσύ υπάρχεις Μάριο Μόντι
έχουμε στην Ευρώπη κι εμείς «δόντι»…

Συνάδελφέ μας συ -ΟΛΕ!- Ραχόϊ
σαράκι και τους δυο ίδιο μας τρώει…

Αν μας βοηθήσεις τελικά
Μπαρόζο μου εσύ Ζοζέ,
θα ’χεις μπουκάλι ένα κρασί-
το θέλεις άσπρο ή ροζέ;

Και συ ωρέ Νικόλα Σαρκοζί
...μα όχι, πήρα φόρα… αυτός δε ζει…

*

ΠΡΩΤΟΙ ΣΕ ΟΛΑ ΟΙ ‘ΕΛΛΗΝΕΣ

Πρώτοι σε όλα είμαστε να μην αβασκαθούμε-
πρώτοι στη γη φανήκαμε και πρώτοι θα χαθούμε.
Τις καταθέσεις πρώτοι εμείς απ’ όλους εγγυηθήκαμε
προτού να έρθει ακόμα εδώ-πολύ προτού-η Κρίση
(κι αν χρήμα κάποιος θα ιδεί μέσα της που εμπήκαμε,
κατάμουτρα τη φάτσα μου τη λιπαρή να φτύσει).
Και πρώτοι εμείς επήραμε τα μέτρα για τη γρίπη
κι ύστερα ακολουθήσανε οι ευρωπαίοι οι τύποι
(κι αν μέτρο ένα πάρθηκε, τη μύτη μού τρυπάτε).
Και πρώτοι απ’ όλα είμαστε βέβαια στη βλακεία
που ενώ μαθαίνουμε κουνγκ-φου και πάλη και καράτε
μα πέφτουμε λιπόθυμοι σε μια πεζοπορία.

*

ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ

Οι κυρίες των υπουργών!
Τι καλές γυναίκες που ’ναι!
Και στα τόσα του σπιτιού
πόσο τα έξοδα βοηθούνε!

Βάζουν μια υπογραφή
και μια βίλλα-ιδού! κερδίζουν
Βάζουνε και άλλη μια
και-οι καλές μας!- θησαυρίζουν!

Και, οι καημένες, προσπαθούν
τις δουλειές γοργά να σπρώξουν
μη τον σύζυγο υπουργό
απ’ το υπουργείο διώξουν,

κι αρκεστούν τα όσα ως πριν,
έχουν φάει, να μασάνε,
μιας και –αλίμονο!- υπουργού
πια γυναίκες δεν μετράνε…

Και μην πάει το μυαλό
κανενός που με διαβάζει
πως γιατ’ είναι υπουργού
σύζυγος χρυσάφι βγάζει-

όχι-το ίδιο θα γινόταν
και αν μόνο κόρη του ήταν:
πάλι ούτε μια θα είχε
στις που κάνει μπίζνες ήτταν.

Και κουνιάδα κι αδερφή
και γνωστή και φιλενάδα
τέτοια θα ’χε κέρδη αυτή
στην ταλαίπωρη Ελλάδα.

Κι όλες τους γι αυτό κοιτούν
πώς συγγένεια ν’ αποκτήσουν
οι γυναίκες, με υπουργό,
έτσι ώστε να  θησαυρίσουν.
                     -----