ΑΠΟΨΕ

Απόψε η καρδιά μου είναι βαριά.

Γιατί δεν ξέρω.
Μήπως γιατί η Άννα
είχε έναν τόνο αδιαφορίας όταν μου μιλούσε;
Μήπως γιατί απόψε,
όπως τότε που ήμουν έξη χρονών
και που η μητέρα μου τόσο ετρόμαξε στην όψη μου
που με ρώτησε: τι έχεις παιδάκι μου και είσαι έτσι;
και της απάντησα κλαίγοντας:
σκέπτομαι πως θα πεθάνω-
μήπως γιατί έτσι σκέφτηκα κι απόψε;
Όχι, δεν είναι αυτά η αιτία.
Μήπως γιατί κατάλαβα πως «σκέπτομαι»
δε θα πει σίγουρα ότι «υπάρχω»;
Όχι, ούτε αυτό.
Μήπως γιατί ο θεός δε μου ’δωσε και μένα
έναν αδερφό ή μια αδερφή;
Όχι, δεν είναι ούτε αυτό.
Μήπως γιατί, έτσι γελοία μηδαμινός καθώς ξεκίνησα
ίδια γελοία μηδαμινός και θα τελειώσω;
Όχι όχι.

Απόψε η καρδιά μου είναι βαριά.
Γιατί, δεν ξέρω.