ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΕΡΩΤΑ

Αν ήσουν δίκαιος Έρωτα
δεν έπρεπε να δώσεις
την εδική σου πεθυμιά
σε με, ούτε ν' απλώσεις
μπρος μου του πόθου το στρατί
λεύτερο από 'μπόδια
και, σαδιστή πορνοθεέ
να μη μου δώσεις πόδια.

Σκύλε θεέ αφού ήθελες
να με κορέσεις πόθο
για της γυναίκας το κορμί
ας μ' έκανες να νιώθω
την πλήρωσή του-άτιμε,
ας μ' εκανες ωραίον
το νέκταρ όλο να τρυγώ
των ποθητών θηλέων,
 
και τη λαχτάρα της καυτής
της σάρκας να κορέσω-
υποκριτή, πουτάνας γιε
ας μ' έκανες ν’ αρέσω.
Ή αφού  πάλι απεχθή
μ' έκανες, κράτησέ με
μακριά απ' του πόθου τον χορό
και κει παράτησέ με.

Τώρα τη φλόγα που με καίει
πώς άλθιε να τη σβήσω;
Και πώς εγώ γλυκές χαρές
αγάπης να τρυγήσω;
Γι αυτό κι εγώ κολοθεέ
φωνάζοντας στο λέω
πως είσαι η λέρα τ' ουρανού
με λάμδα κεφαλαίο.