ΕΓΩ

Εγώ,
ένα βαθύ πηγάδι κουμουνιστικό
στην έρημο του φασισμού
μετά τον πόλεμο.
Για χρόνια.
Περιτριγυρισμένος από βρέφη
μελλοντικών μεσοαστών
καλά στερεωμένων
στον ουρανό μίας «πατρίδας», ή γερά
στα Δεξιά κλαδιά
του εποχικού τους θάμνου κρατημένα.

Ποιον να ποτίσω; Που σκοινί
ούτε γι αυτοκτονία δεν έβρισκες
να σκαρφαλώσεις ή να κατεβείς;

Στο κέντρο εκεί εγώ,
άβουλος, ντροπαλός και μόνος
βλέποντας μπρος μου εσαεί
πρόσωπο ένα μαύρο
εκδικητικό
με μάτια δύο κάννες πιστολιών
και στόμα τάφο.

Και ύστερα μου λένε κάποιοι παραγεμισμένοι
μα γιατί είσαι αντικοινωνικός;