Χρωματιστά γονίδια αναπτερώνουν το ηθικό.
Προσβλέπουμε σ' αυτά
και ευελπιστούμε για χρωματιστές θύελλες
το ολιγότερο..

*

Α! Και να πέταγε το ελάφι!
Α! Και φτερά να είχε το ελάφι!
Α! Κι η ζωή λίγη χαρά να είχε!

*

Η γάτα μου δεν υπάρχει.
To μαρτυρεί η ράχις της όταν κυρτούται-
ίδιο ανάστροφο ύψιλον.

*

Ένα λεπταίσθητο είμαστε και φρούδο εργαλείο
που η ανυπόμονη άγνοια επάνω του ξεσπά
παιδιού, που παίζοντας, κολλά τα μέρη μας τα δύο
για λίγο έτσι μας κρατεί-κι απέ μας ξανασπά.

*

Τα όνειρά μας ψάχνουμε που χάθηκαν να βρούμε,
Βαδίζοντας ακούγονται κατω απ' τα πέλματά μας
ήχοι που κάνουν σπάζοντας εκεί τα όνειρά μας.
Κι εμείς συνέχεια ψάχνουμε., συνέχεια προχωρούμε…

.*

Δηλαδή αν δεν υπήρχε η βαρύτης
ο ελέφας θα πετούσε σα σπουργίτης
και φτερά δε θα φυτρώναν-για φαντάσου!-
στους αλόγινους τους ώμους του Πηγάσου.

*

Μετά την αγάπη
πρέπει να διαφυλάξουμε τις μάσκες
για την επόμενη φορά.

*

Και τώρα ας γυρίσω τη ζωή στην όψη του θανάτου.
Και τώρα ας γυρίσω το χαρτί στην άγραφη πλευρά του'

*

Κι αν ακόμα Προμηθέας Δεσμώτης ήμουν
τα σπλάχνα μου δε θα επαρκούσαν
για τόσες μεταπτώσεις.

*

To σούρουπο έρπον καταφθάνει.
Ανύποπτα
αμετάτρεπτα
κυκλώνει τα δάχτυλα του απομεσήμερου.

*

Αμφιβολία δε στέκει μια-τέκνα είμαστε δικά σου.
Κοίτα, δεν βλέπεις μέσα μας, Αδάμ, τη μοναξιά σου;

*

Αν μου ζητούσες να σε πάω στο φεγγάρι
Εύκολο θα ταν και θα σου κανα τη χάρη.
μα συ καλή μου ου ζητάς να κάνω απ’ το κρασί σταφύλι.
Οι φίλοι γίνονται εραστές μα οι εραστές να γίνουν φίλοι….