ΡΟΔΑ ΚΑΙ ΚΡΙΝΑ

Τα ρόδα και τα κρίνα φάνηκαν. Σε λίγο
το μάτι από λουλούδια τίποτ' άλλο  δεν θα βλέπει.
Κακόμοιροι εμείς! Για του ήλιου τα καπρίτσια
υποχρεωμένοι να ’μαστε να χαιρόμαστε-
για  να ’χουμε να κάνουμε κάτι εδω πάνω
που η γη
υγρασία γεμάτη μας εκκόλαψε
καθώς βρύα τα κεραμίδια.

Ω! Άνοιξη, λοιπόν, ολανθισμένη!

Μα αρκετά! Ω! σιχαμένη Άνοιξη.
και συ κι οι εποχές όλες μαζί σου!

Του μυαλού μου αν μιαν άκρούλα πιάνετε
και μου πάτε και μου 'ρχόσαστε,
μην καμαρώνετε-είναι γιατί εγώ το θέλω.