ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ

Την αγωνία του για ν' αποφύγει,
θα πρέπει να τη σκέπτεται διαρκώς,
για να φυλάγεται να μη τη σκέφτεται.

Αυτό σημαίνει πως μαζί του
να παίρνει πρέπει αυτό που θέλω ν' αποφύγει.
Μέσα στην ίδια τη συνείδηση λοιπόν-μες στη συνείδηση του-
θα βρίσκονται μαζί και η αγωνία,
και η φυγή απ' αυτήνε  
προς τους μύθους που καθησυχάζουν.

Δεν πρόκειται λοιπόν να διώξουμε την αγωνία
Από την αγωνία θα ξεφεύγαμε,
αν είχαμε τη χάρη να μπορούμε
να δούμε τον εαυτό μας όχι από μέσα-
όπως τον βλέπουμε-,
αλλ' αν τον συλλαμβάναμε από τα έξω,
όπως κάνουμε για τους άλλους.

Ή
αν τον βλέπαμε σαν ένα πράγμα.