Και σήμερα η ώρα κυλάει αργά.
Βγήκα στις δύο. Γύρισα δυο ώρες μετά και το ρολόι έδειχνε δύο και τέταρτο.
Μήπως πεθαίνω και ο χρόνος μου τραβάει σιγά σιγά προς την ανυπαρξία του;
Πρέπει να ρωτήσω κάποιον πεθαμένο.
Μα πώς;
Ας συνεχίσω να γράφω.
Ελιδα στην τιβί τον Φιλοζωικό Σύλλογο Κρεστένων να μας συμβουλεύει να μη δίνουμε κόκαλα ψαριών και άλλων ζώων στα αδέσποτα.
Θεία Πρόνοια έχει μεσολαβήσει στο υποσυνείδητό μου και όποτε ρίχνω κάτι στα αδέσποτα, είναι ό,τι κρέας μου περισσεύει χωρίς τα κόκαλά του.
Πήρα όμως και το Δήμο Κρεστένων και τον ρώτησα μήπως θα ήταν καλλίτερο να μην υπάρχουν αδέσποτα. Με διαβεβαίωσαν ότι ο Σύλλογός τους έχει προγραμματίσει ειδική συγκέντρωση στις είκοσι τρεις Μάη του δύο χιλιάδες τριάντα οχτώ για να συζητήσει και στη συνέχεια να προτείνει τις αποφάσεις που θα λέβει στον κύριο Δήμαρχο,
Τυχεροί οι νέοι στην ηλικία που θα αξιωθούν να ζήσουν τέτοια μέρα.