ΓΙΤΣΑ
(Βιβάρι 2005)

Η Γίτσα
Πώς να πεις Γεωργία ένα κορίτσι δωδεκάμισυ χρονών…

Απόβραδο στον μώλο.
Σαν φλόγα μπρος μου εστάθηκε μαλαματένια.

Γαλέρες ασημένιες χρυσοκέντητες γέμισε το λιμάνι.
Το ένα με το άλλο τα δεντράκια
Στον λόφο τον απέναντι χορεύουν.
Χρυσό μελλοντικό τραγούδι έρωτα
Τα χείλη της εσπέρας μουρμουρίζουνε.
Του άβγαλτου ακόμα φεγγαριού οι αχτίδες καμπυλώνουν
Για να το δουν έτσι ως έλαμπε.

Τα όνειρά μου ρούχα γίναν που το ντύνουνε.
Απ’ το μπαλκόνι του Απρίλη
Βλέπω ο Δεκέμβρης ρόδινος να γίνεται.

Τα δυο ψαράκια μες στα μάτια του
Αγγιστρωμένα στραφτάλιζανε και σπαρταρούσαν.
Του στήθους του οι καρποί αχτίδες ήλιου ακόμα πριν φανεί.

Του βραδιού το μπράτσο τυλιγμένο στη μεσούλα του.
Στο πέτο της μπλουζίτσας του
Με ροζ κεντημένο κλωνά:
«μακριά είναι η καρδιά μου».
Μες στον αφρό των σεντονιών της θάλασσας
Χρυσή χτενίτσα τα μαλλιά του.
Ένα φως γεννιέται στο στήθος μου
Αντικαθρέφτισμα του λαμπερού λαιμού του.

Σαν δέντρο δίχως άνθη και κλωνιά
Μεσα στον άνεμο λικνίζεται του χτες!
Το παιδικό κορμί του τραγουδάει κιόλας
Με την ιδιοφυϊα των γλυπτών.

Το αγεράκι του βραδιού τρέχει απάνω απ’ το κεφάλι του.
Κάτω απ’ τα πόδια του η γη αργοπορεί
Λες τεμπελιάζει.

Ανάμεσα στους ώμους μου
Ταράζεται το άστρο της ψυχής μου.

Καλή ευωδιά
Μελλοντικό εσύ τριανταφυλλάκι…