ΕIMAI EΛΕYΘΕΡΟΣ

(Ο έλληνας του εικοστού πρώτου αιώνα
μιλάει για την ελευθερία του)

Μες στην Ελλάδα, τη μεγάλη μου πατρίδα
ένας πολίτης της ελεύθερος μετράω
καμιά δουλείας δε με φτάνει εμένα αχτίδα
κι απ' την πολλή ελευθερία μου μεθάω.

Είμαι ελεύθερος να ψάχνω για εργασία
και να μη βρίσκω-και για δούλος να πουλιέμαι
και είμαι ελεύθερος να ζω στην υγρασία
και για το άθλιο δωμάτιό μου να παινιέμαι.

Είμαι ελεύθερος να ζω δυστυχισμένος
ενώ τα κτήνη της Βουλή μου θησαυρίζουν-
είμαι ελεύθερος να υφίσταμαι το μένος
των υαινών που αρπαχτικά με τριγυρίζουν.

Είμαι ελεύθερος να ζω μες στην αμάθεια
που ελευθέρως επιλέγω στο σχολείο
είμαι ελεύθερος να θέλω μόνο αγκάθια
να βλέπω μέσα στο μικρό μου ανθοδοχείο.

Είμαι ελεύθερος να ζω μέσα στη χώρα
που τη ρημάξανε στυγνοί εγκληματίες
και είμαι ελεύθερος ν' ακούω όλη την ώρα
όσες μεγάλες οι υπουργοί τους λεν βλακείες.

Είμαι ελεύθερος στο γέλιο του αλήτη
του Αλέξη Τσίπρα που αντικρίζω κάθε μέρα
και από στόμα να ξερνάω κι από μύτη
και να μην έχω από που να πάρω αέρα.

Πολιτικούς είμαι ελεύθερος να βλέπω
που με μανία στο λαό-αρνί ορμάνε
και σιωπώντας είμαι ελεύθερος να σκέπω
τα όποια αισθήματα απ' αυτό με πλημμυράνε.

Τα κομματόσκυλα είμαι ελεύθερος ν' ακούω
πώς σε μαλώματα στημένα καυγαδίζουν
και ξάφνω πώς, σα θαύμα, παύουν να συγκρουω-
νται όταν πίτα νέα κάποιανε μυρίζουν.

Είμαι ελεύθερος τις ζεύγλες να υπομένω
που μου πληγώνουνε το δέρμα του τραχήλου-
είμαι ελεύθερος σας λέω-κι επιμένω-
με τ' αποφάγια να χορταίνω εγώ του σκύλου.

Είμαι ελεύθερος ρακένδυτος και πένης
μες στης αθλιότητας το βούρκο να κυλιέμαι
και να λιπαίνω τον αγρό φυτείας ξένης-
και ειμ' ελεύθερος μ' αυτό να ευχαριστιέμαι.

Είμαι ελεύθερος να βλέπω να μαλώνουν
γαϊδούρια ξένα στον δικό μου αχερώνα
και τα δυο χέρια μου να μη με βιά τα λιώνουν
παρά μονάχα τη φριχτή να βλέπω εικόνα.

Είμαι ελεύθερος να δέχομαι να μ' έχουν
σ' ένα ζυγό μαγγανοπήγαδου δεμένο
κι ενώ τριγύρω μου λυμένοι άλλοι τρέχουν
εγώ για πάντοτε αταξίδευτος να μένω.

Και μη μου πείτε πως δεν είν' ελευθερία
μες σε συντρίμματα απ' οράματα κι ελπίδες
μόνος εγώ κι άλλος κανένας ή καμία
τις πιο μεγάλες να διαλέγω παρωπίδες.

Αχ! Είμαι ελεύθερος να δένω μοναχός μου
και πιο σφιχτά κάθε ημέρα τα δεσμά μου
και είμαι ελεύθερος στο πείσμα όλου του κόσμου
ελευθερία να ονομάζω τη σκλαβιά μου.

Είμαι ελεύθερος ν' ακούω απ' τους "συντρόφους"
ότι ελεύθερος φροντίζουνε να είμαι
ενώ στους άγριους εγώ της πείνας ζόφους
ξέπνοος κι άψυχος πεσμένος μέσα κείμαι.

Και να τους βλέπω είμαι ελεύθερος για χρόνια
σαν διψασμένες να μου πίνουν το αίμα βδέλλες
και να φουσκώνουν οι παρειές τους σαν μπαλόνια
καθώς μασάνε με τις δυο τους τις μασέλες.

Είμαι ελεύθερος μισθό έναν να παίρνω
που δε μου αφήνει περιθώριο για να ζήσω
κι από το βάρος των βασάνων μου να γέρνω
κι αντίς μπροστά, να προχωράω πάντα πίσω.

Είμαι ελεύθερος στη βία να υποκύπτω
των οπλοφόρων που μου κρύβουν την αλήθεια
και είμαι ελεύθερος τας χείρας μου να νίπτω
σε κάθε επίκληση που ακούω για βοήθεια.

Νέο τύπο "ανθρώπου" ειμ' ελεύθερος να χτίζω
και με αυτόνε τους ανθρώπους να τρομάζω-
τον χόμο σάπιενς εγώ να τον γκρεμίζω
και τον "Συρίζιαν" στη θέση του να βάζω.

Και είμαι ελεύθερος αν κάποιος χέρι απλώσει
τα κρύα κάγκελα να σπάσει του κλουβιού μου
να τόνε κάνω ακριβά να το πληρώσει
και επιείκεια να ζητάει του αφεντικού μου.

Να διαδηλώνω είμ' ελεύθερος ησύχως
χέρι αρκεί σ' όσα μου κλέψαν μην απλώσω
και να πεθαίνω είμαι ελεύθερος μα δίχως
μαχαίρι πάνω στους φονιάδες μου να υψώσω.

Μες στην ελεύθερη-μεγάλη μου πατρίδα
ένας πολίτης της ελεύθερος μετράω
καμιά δουλείας δε με φτάνει εμένα αχτίδα
κι απ' την πολλή ελευθερία μου μεθάω.