ΜΕΝΤ
 ( Ιρανός φίλος στην Αμερική)

Μ’ άσπρο μανδύα και σαρίκι
και με χρυσό ένα σκουλαρίκι
ο Μεντ σερβίρει τους πελάτες
χάμπουργκερ τσίλι και πατάτες.

Τόσο μακριά από τη πατρίδα
χωρίς χαρά, χωρίς ελπίδα,
μία ζωή περνάει θλιμμένη
και μια θυμάται ευτυχισμένη.

Άραγε πόση πίκρα κρύβει
μες στις πατάτες που σερβίρει;
Ποιον ξεγελάει πόνο κρυφό του
το ευγενικό χαμόγελό του...

Σοφέ θεέ, όση κακία
κρύβεται μες στην ακακία
τόσο εντός σου κλείνεις μένος
για το ανθρώπινο το γένος.

Πόσο μισείς τα πλάσματά σου!
Σαν να μην ήτανε δικά σου,
το θείο χέρι σου απλώνεις
και κάθε μέρα τα σκοτώνεις.


ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ

Βγήκα για μια βόλτα.

 Όλα ίδια όπως πάντα.

Οι άντρες ανικανοποίητοι
με τις εμμονές τους,
οι νεαροί αλλόκοσμοι
με την έπαρσή τους,
οι ψυχοπαθείς κυρίες με τα σκυλάκια τους.  

Όλα ίδια όπως πάντα.





ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Κι αφού
οι ευρωπαίοι
εδιώξανε τους τούρκους απ’ τον τόπο,
κι έλληνες μας βαφτίσαν από κάποιους
που παλαιά ζούσαν εδώ,
μετά, έτσι έτοιμους, μας δώσαν μια κλωτσιά
και από τότε πια εμείς περήφανοι γυρνάμε.

Εκείνοι μας λαδώνουν κάθε τόσο,
τα σύνορά μας καθορίζουν,
τους ολυμπιακούς κάνουν αγώνες μας,
μας δίνουν όπλα και πηλίκια και στολές
και λέμε μεις "οι ένοπλες δυνάμεις μας",
λεφτά μας δίνουνε και λέμε μεις "η οικονομία μας".

Όμως κι εμείς από την άλλη τους δουλεύουμε πιστά:
τις κυβερνήσεις έχουμε που αυτοί μας λένε
οι εφημερίδες κι οι τηλεοράσεις μας
γράφουν και λένε ό,τι αυτοί διατάξουνε
κι ως για μπογιά, βάζουμε μπόλικη,
όταν σκυμμένοι τα παπούτσια τούς γυαλίζουμε.
Και πολύ τους διασκεδάζουμε
με έργα όπως «Ο Καραγκιόζης Πρωθυπουργός»,
 «Ετσι είναι αν έτσι νομίζουμε»,
«Το επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν».