TO ΠΑΛΑΙ ΝΕΟI

Λοιπόν οι υποσχόμενοι πολλά το πάλαι νέοι
νάμαστε ολομόναχοι, μικροί και πικραμένοι
ν’ αναπολούμε μια ζωή που διάβηκε χαμένη
αφήνοντας ξοπίσω της συντρίμματα και χρέη.

Να ’μαι λοιπόν κι εγώ εδώ, το πάλαι ποτε νέος
που τόσα περιμενανε οι άλλοι από μένα
και που ποτέ μη κάνοντας εγώ απ’ αυτά ουτ’ ένα
σ’ άλλους το δρόμο άνοιξα για δόξα και για κλέος.

Να ’μαι λοιπόν κι εγώ εδώ, μες στης ζωης το θάμα
την ευτυχία να ζητώ με πόνο και με κλάμα
τους αντιπάλους να μετρώ μ’ ένα μονάχα βλέμμα
και σα σκουλήκια ενώ μπορώ άκοπα να τους λιώσω
να τους θωρώ που μ’ ηδονή μου πίνουνε το αίμα
τα παχουλά τα χείλια τους ρουφώντας κάθε τόσο.