ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

Καλώς τηνε. Κάθισε. Και πριν απόλα να σε ευχαριστήσω που διάλεξες την ημέρα του βιβλίου για να έρθεις και ν’ αρχίσουμε τη δουλειά. Κατά δεύτερο λόγο να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κυρία Κοντού που σ’ έστειλε. Μου είπε ότι ξέρει τι είδους κοπέλα μου χρειάζεται και ότι θα μου την έβρισκε. Και το έκανε. Δε θέλει πολλά ένας άνθρωπος στην ηλικία μου για να καταλάβει κάποιον μόνο βλέποντάς τον απέναντί του. Η έκφραση του προσώπου, η στάση του σώματος, ο τρόπος που μπήκες στο δωμάτιο, η χροιά, η ένταση και η ηρεμία της φωνής, όλα σωστά αξιολογημένα, τα μάτια σου που για μια στιγμή κοίταξα μέσα τους, είναι υπεραρκετά στοιχεία για κάποιον που διαθέτει παρατηρητικότητα, λογικό και διαίσθηση για να εννοήσει με τι άνθρωπο έχει να κάνει.
Κάθισε.
Όταν έμαθες για μένα της είπες πως δε θέλεις χρήματα γι αυτό που θα κάνεις εδώ. Εγώ θα σου δώσω το μισθό σου. Και όταν βρίσκεσαι εδώ ώρες φαγητού, θα σου προσφέρω ένα πιάτο από το φαγητό της ημέρας μου.
Ακόμα θα σου προσφέρω τη γνώρα ενός άλλου κόσμου. Τη γνώση μάλλον ότι υπάρχει κι άλλος κόσμος εκτός από τον γνωστό για όλους. Ο δικός μου κόσμος είναι αυτοί οι τέσσερες τοίχοι που βλέπεις με ό,τι κλείνουν ανάμεσά τους. Είναι ο κόσμος των γραφτών μου και των βιβλίων μου. Είναι ο κόσμος της ποίησης και της φιλοσοφίας. Εδώ το χρήμα είναι οι λέξεις και τα εργοστάσια είναι το Χαρτί. Και το Χέρι και το Μολύβι όλα κι όλα. Αυτά παράγουν συνεργαζόμενα όλα τα απαραίτητα για τη ζωή μου προϊόντα. Η ενέργεια για όλα τους είναι το ταλέντο, ένας ήλιος όχι με υδρογόνο και ήλιο, αλλά που είναι φτιαγμένος από σκέψη, στοχασμό και φαντασία.
Όσο βρίσκεσαι μέσα εδώ καλά θα είναι για τη δουλειά μας να ξεχνάς τον έξω κόσμο.
Η διάρκεια που θα έχει η δουλειά μας θα είναι για σένα ένα ταξίδι ενός μηνός στον κόσμο που αγαπάς και που επιθυμείς να πας χωρίς να το έχεις καταφέρει μέχρι τώρα, όπως μου είπε η κυρία Κοντού.
Σου δόθηκε αυτή η ευκαιρία και συ δεν την άφησες να χαθεί.
Και ήρθες.
Πάντοτε ήθελα να πάω στο Παρίσι. Δεν τα κατάφερα. Εσύ ήρθες στο δικό σου Παρίσι. Και αν δεν δεις όλα τα μικρά και μεγάλα, κρυφά και φανερά θαύματά του, και αν δεν το ρουφήξεις όλο,  όμως θα γευτείς κάτι από το δικό σου Παρίσι με το ακροχείλι σου. Φτάνει η γεύση που για λίγο θα απλωθεί στη γλώσσα σου μετά από αυτή την επαφή, για να μπορείς να λές πώς είδες το Παρίσι και για να το ανακαλείς στη μνήμη σου όποτε επιθυμείς, θυμώντας τη γεύση εκείνη, όπως δεν ξεχνάς την γεύση του καρπουζιού  όσα χρόνια κι αν περάσουν. Και όπως θυμάμενη το άρωμα του καρπουζιού ξεχύνεται μέσα σου το καλοκαίρι όλο, έτσι και από δω και ύστερα θα γεμίζεις με το Παρίσι μας, αναθυμώντας τον ένα μήνα που θα περάσουμε μαζί-γιατί τόσο υπολογίζω να μας πάρει.
Εκείνο που θα κάνουμε είναι να βάλουμε σε τάξη το χάος των χαρτιών που βλέπεις ολόγυρά σου, παναπεί να βάλουμε σε τάξη τη ζωή μου. Ταξινόμηση και καταγραφή όλων των γραφτών μου. Τελειώνοντας θα έχουμε βάλει σε μια σειρά όλον αυτό τον όγκο ασπρόμαυρων επιφανειών που είναι η περιουσία μου, όλων αυτών που έκανα στη ζωή μου περιγράφοντάς την.
Ξέρεις, αυτό δεν το κάνω για εκείνους που θα μπουν στο δωμάτιο αυτό όταν εγώ θα λείψω. Όχι. Εκείνοι, ο σπιτονοικοκύρης δηλαδή, θα μπει μέσα με μια καθαρίστρια, θα δει τα χαρτιά και τα βιβλία,  θα στραβώσει τα μούτρα του και την ψυχή του και θα ψιθυρίσει «τι στο διάολο είναι όλα τούτα;» και μετά δυνατά στην καθαρίστρια «πέταξέ τα όλα αυτά στα σκουπίδια. Αύριο θέλω να είναι το δωμάτιο καθαρό!» Και η καθαρίστρια αυτό ακριβώς θα κάνει. Όχι λοιπόν για κανέναν άλλο παρά για μένα. Μαζί εδώ οι δυο μας θα βάλουμε Τάξη στο Χάος. Και μετά από αυτό θα έχω όμορφα ταχτοποιημένα τα πεπραγμένα μου και έτοιμος να τα δείξω σε εκείνον που θα με ρωτήσει «Για δείξε μου τι έκανες τόσα χρόνια εκεί κάτου;» Γιατί τι να του έλεγα; «Ψάξε και δες μόνος σου»; Αυτός δεν έχει χρόνο να ψάξει ή να ταξινομήσει-αυτός θα θέλει να του δείξω τη δουλειά μου εκεί και τότε. Θέλει μασημένο φαί. Γιατί πίσω θα περιμένουνε κι άλλοι για εκτίμηση. Μία ατελείωτη σειρά.  
Λοιπόν… Με συγχωρείς, δεν σε ρώτησα αν θέλεις έναν καφέ, ένα ποτήρι νερό πριν αρχίσουμε. Όχι; Καλά. Λοιπόν βλέπεις εκείνη τη στοίβα;.. Όχι αυτή, δεξιά… πιο δεξιά… αυτή! Φερ’ την εδώ.