ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ

ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΗ

Μες στ' όνειρό σου θα 'θελα να μπω κι ένα φιλί
ερωτικό να έδινα στο ροζ μικρό σου στόμα.
Απότομα να ξύπναγες εσύ και πελιδνή
ν' αναζητούσες λυτρωμό απ' το που θα 'καιε στρώμα.

Και το πρωί όταν θα 'ρχονταν θα 'θελα να κοιτάς
φωνές και ήχους και μορφής σημάδια να ταιριάσεις
και της νυχτιάς τον άλυπο εραστή καθώς ζητάς
στις ρίζες της λατρείας μου της άπειρης να φτάσεις.

Και ήθελα να σ’ έβλεπα καθώς διστακτική
να σκαρφαλώνεις θα 'ρχιζες γεμάτη δυσπιστίες
στο δέντρο μου-εδώ 'γγίζοντας, μυρίζοντας εκεί
ν' αναγνωρίσεις ψάχνοντας τις άγνωστές σου αξίες.

Τ' αλάθητα έτσι άμαθη χνάρια να προσπερνάς
το τάσι άδειο να θαρρείς που έρωτα εξεχείλα
κι απελπισμένη απ' του κορμού τη μέση να γυρνάς
ενώ θα τρέμουν-θα πλαντούν-θα σκούζουνε τα φύλλα.