ΣΑΜΠΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΗ

Γυμνή στο κρεβάτι και ατάραχη είναι.
Νωχελικά αναδεύεται και σαν βαριεστημένα.
Κι ας ψαύει αυτός
και ας φιλεί
κι ας βασανίζει ακόμα
την τροφαντή, σφιχτή
ευώδη σάρκα.
Όλα τα δέχεται αυτή σάμπως αδιάφορη
και ως σε κάποιαν άλλη να συμβαίνουν.

Όμως καθώς
τα χείλη του στο στήθος της αργά πλησιάζουν
ξάφνου ολόκληρη αυτή ακινητεί  
σαν λέαινα πριν ορμήσει στο ζαρκάδι.   
Κι όλη η ζωή στα μάτια της μαζεύεται
που τώρα εποπτεύουν-
αν και ακόμα μόνο  με την άκρια τους,
απ’ όλα μέσα στο δωμάτιο
τα χείλη μόνο αυτά
τα προσεγγίζοντα.

Κι όταν αυτά το στήθος της εγγίσουν
κι απ’ την πηγή της ζωής γύρω κλειστούν
η λέαινα τινάζεται κι ορμά
χωρίς πια προφυλάξεις
και νωχέλειες
και ντροπές.

Και το ζαρκάδι
γρήγορα βρίσκεται ρικνό κάτω απ’ το βλέμμα της
βλέμμα που τώρα είναι νίκης θρίαμβο γεμάτο.