ΚΟΡΔΗΛΙΑ

Προίκα την ειλικρίνεια αν έχεις
κάποια νυχτιά
που κεραυνούς γεμάτος και αστραπέςο ουρανός,
καμιά ζεστή γωνιά του δε θα δείχνει,
που οι βροντές, φωνή ν’ ακούσεις ή καλάδημα
δε θα σ’ αφήνουν
και που η καταιγίδα θα ’ρχεται όχι απέξω
αλλ’ από μέσα σου,
κάποια νυχτιά,
στα χέρια μέσα του πατέρα σου
με στήθη μόλις πριν
από αυτόν ακουμπισμένα
(που τρέμουνε ακόμα),
θα υψωθείς
ως λίγο πάνω απ’ τους μηρούς σου
και σκύβοντας σα φίδι που την ουρά του καταπίνει
μέσα σου θα μπεις ωσότου
απάνω στου πατέρα σου το σώμα
ένα κενό να πέσει μέγα τόσο που εντός του
η ζωή
αντίσταση μη βρίσκοντας,
με όλες τις πληγές και τις κατάρες της
να ξαναρχίσει,
Κορδηλία.