ΓΙΑΤΊ ΕΝΎΧΤΩΣΕ

Να ’ναι η Ζωή ένας Βουνίσιος Άνεμος
και μια Πνοή του συ να είσαι.
Να ’ναι οι Δρόμοι σου μέσα στον Κόσμο
μια καλά σχεδιασμένη Οδοιπορία
με Σιωπή εδώ,
Μοναξιά εκεί,
Νοσταλγία πιο πέρα.

Και ολ’ αυτά
μια προετοιμασία να είναι
για τη Στιγμή, που,
με της Υπομονής και του Αιώνιου  
την Αχάλαστη Σκόνη φορτωμένη,
θα ’ρθει και-μητέρα γνοιαστική-
το παιδί της,
γιατί πια ενύχτωσε,
θα μαζέψει.