ΤΡΙΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΡΙΠΟΛΗ

Ωραία που 'ναι η Τρίπολη με τους γνωστούς τους δρόμους!
Ωραία πουν’ τα πάρκα της, τα σπίτια, οι εκκλησές της!
 Ωραία που 'ναι τα πουλιά στα δέντρα της πλατείας!
Ωραίος που 'ναι ο ουρανός, το χώμα, τα νερά της!

Κι άσχημα πώς οι άνθρωποι της Τρίπολης με διώχνουν!
Η καμαρίλα των γιατρών και η κοινωνική της!
Η κλίκα η πολιτική κι οι δημοσιογράφοι!
Οι "ποιητές" της, οι έμποροι, οι φαρμακοποιοί της!

Και πώς μέσα στη λαίλαπα που όλα τα σαρώνει
τη χάρη απλώνει την γλυκιά και την ανθοπλεγμένη
γυναίκα, που 'χω στης καρδιάς το μέρος βαλημένη
και τα εισιτήρια της φυγής πώς όλα τ' ακυρώνει!

Έτσι-χωρίς να το σκεφτεί. Έτσι-σαν όπως χέρι
να χαιρετίσει υψώνεται ή για να δώσει κάτι,
Έτσι-τελείως φυσικά (…εκεί έμεινε, μισοτελειωμένο, όπως τόσα στη ζωή)

Τρίπολη 20ο3