Ο,ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕ…

Ό,τι περίμενε ήρθε μια νύχτα
το τζάμι του παράθυρου χτυπώντας.

Και καθώς είχε η ζωή της
ως τότε ανεόρταστα περάσει,
εσκέφτηκε πως της χρωστούσε κάτι και γι αυτό
μετά από τόσων χρόνων δάκρυα και υπομονή
το 'δωσε η ζωή της επιτέλους.

To έπιασε στα χέρια της λοιπόν,
το είδε απ' όλες τις μεριές… Ναι!
αυτό ήταν σίγουρα ό,τι επερίμενε!

Για λίγο το εκράτησε στα χέρια της
πλημμυρισμένη απ’ τη χαρά που επιτέλους
ό,τι πολύ ποθούσε ήταν δικό της.
 
…Μα ξάφνου  
η ευφορία της διακόπηκε
καθώς με τρόμο αναλογίστηκε
και τις ευθύνες που αυτό θα ’φερνε στη ζωή της.

To τζάκι έκαιγε με μία φλόγα σιγανή.

Τώρα πώς έγινε κι αυτό εβρέθηκε φλεγόμενο
στις φλόγες μέσα του τζακιού-
σαν λες να μην το πέταξε η ίδια-
και στο λεφτό έγινε στάχτη,
ακόμα να το πεί δεν το μπορεί.

Και πια εβάλθηκε ξανά να περιμένει.
Κάτι που ήξερε πολύ καλά
και σίγουρα να κάνει.