Οι νέοι της Τρίπολης μακριά από τον πολιτισμό, μακριά από κάθε τι που θα ωφελούσε την Τρίπολη.

"ΠΟΙΗΤΕΣ" ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

Πολλοί «ποιητές» μα ποίηση καθόλου.
Τι πόλις.είν'.αυτή-συφοριασμένη;.
Με το πενάκι του φριχτού τού δόλου
ειν' οι γραφιάδες της ερωτεμένοι.

Και γράφουν τάχα ποιήματα, με στίχους
που ούτε από χάρη ούτε από πάθος πάλλουν.
Κι αν τους το πεις, αφήνουνε κάτι ήχους
σαν λύκων συντροφιές που ύμνους ψάλλουν.

Που 'ναι τα νιάτα να ’βγουν να φωνάξουν;
Που 'ναι τα νιάτα όλα να τ' αλλάξουν;
Που 'ναι τα νιάτα  "α!" να πούνε μόνο
να 'χουμε ποίηση για ένα χρόνο;

Της Τρίπολης των νιάτων πού ειν' η ζάλη
που στη γωνιά όλους αυτούς θα βάλει;
Πού είναι νέα ποιήματα να γράψει
κι εμάς κάτω απ' το πρώτο να τους θάψει;

Αχ! που δεν ξέρετε τη δύναμη σας!
Αχ! που σας έχουν κόψει την ορμή σας!
Αχ! νέοι μου άμοιροι! άψυχο κουφάρι!
που κάθε ικμάδα σας σάς έχουν πάρει...

Ουτ' ένας δεν υπάρχει να γκρεμίσει
κάθε παλιό και νια όλα να τα χτίσει;
Γραφτό την Τρίπολη να εξουσιάζουν
αυτοί που στον χαμό της τη δικάζουν;

(Τρίπολη 2003)