ΓΑΛΗΝΗ

Να ήτανε, Γαλήνη,
αφήνοντας τη θάλασσα
και σε μάς τους στεριανούς να έρθεις!
Σε μάς που κύματα άλλα μάς τινάζουν
όχι σε άλλο κύμα πάνω
μα σε άλλη θάλασσα.κάθε φορά…

Να ρθεις  
κόρη του Αμίλητου και του Ησυχασμένου
και Ολόκληρη να φανείς και Δυνατή.

Στον ώμο σου ν’ ανέβουμε τον υψηλό
και συ ακίνητη να μάς πηγαίνεις και να μάς πηγαίνεις
πάνω στο άβαθο το αυλάκι που το σώμα σου,
με μυστικές εσύ που ξέρεις  μόνον προσταγές
αθώρητα για μας ξανοίγει…

Γαλήνη! Πολυαγάπητη Νητηϊδα!
Αρκετά τους τολμηρούς ναυτικούς εφίλησες.
Έλα και τους ταραγμένους
τους δειλούς εμάς
να γαληνέψεις.