ΧΡΌΝΟΣ

Ας πεθάνω απόψε.
Την ώρα του ας στείλει ο Χρόνος
που για μένα φυλαγμένη έχει. Εγώ
το μολύβι μου καλά το έχω
και ωραία τοποθετήσει
στην κώχη δίπλα του κλειστού βιβλίου-
η μύτη του ν’ αγγίζει
στην κάτω ακριβώς γωνία του πίσω εξώφυλλου-
και το ποτήρι του καφέ
στου τραπεζιού την πάνω τη γωνία
με το χερούλι του προς το παράθυρο.
Ας στείλει ο Χρόνος τη στιγμή του
να κόψει της ζωής μου το κενό. Αυτός
που τόσο θέλησα να τον γνωρίσω
χωρίς ούτε ιδέα του μια να πάρω,
να που αυτός θα ’ρθεί σε μένα τώρα
και πια όχι μόνο θα τόνε γνωρίσω
αλλά κι εγώ
Χρόνος μαζί του θα ’μαι.